“Wat kunnen we doen?” Het is een vraag die je regelmatig hoort. Mensen zijn diep geraakt door de oorlog in de Oekraïne. Een dergelijke eruptie van geweld was in Europa niet meer voorstelbaar.
De beelden liegen er niet om. Flitsen van raketten of vuurmonden, kapotgeschoten huizen, vechtende militairen, huilende mensen die op de vlucht zijn, mensen die woedend protesteren, en de doden die op straat liggen. Het laat zien wat oorlog doet met mensen, vooral met de kleine mens die helemaal niet om deze oorlog heeft gevraagd. En dat leidt tot de vraag: “Wat kunnen we doen?”
We zien dat veel mensen iets willen doen. We hebben het afgelopen maandag ervaren, bij de actie Giro 555. Maar ook de zondag ervoor, toen er in de kerk voor de opvang van vluchtelingen uit de Oekraïne werd gecollecteerd. En op televisie zie je reportages van allerlei initiatieven van kleine mensen, die hun steentje willen bijdragen om het leed in de Oekraïne te verzachten.
Je wordt er warm van, hoe mensen solidair kunnen zijn met elkaar, maar aan de andere kant confronteert het ons op een nog dieper niveau met onze eigen machteloosheid. Want, zo kun je vragen, wat je ook doet, zal het ook maar iets veranderen?
Op dat niveau worden we ook geconfronteerd met de kern van ons geloven. Want niet alleen brengt deze oorlog alle aspecten van het menselijk onvermogen aan het licht, maar hij stelt ieder van ons ook de vraag hoe wij met dit onvermogen kunnen omgaan.
De drie christelijk deugden zijn geloof, hoop en liefde. Wanneer die liefde zich niet meer kan uiten in daden van naastenliefde zoals het beschermen van de menselijke waardigheid en vrijheid, kan zij, zoals de apostel Paulus het zo krachtig uitdrukt, alles verdragen, geloven, dulden en hopen. Dat kan zij omdat God een God is van nieuw leven, een leven dat zonde en dood overwint. Dat klinkt misschien zwak, maar er gaat een enorme kracht van uit, een kracht die niet kapot te krijgen is.
We zijn op weg naar Pasen. Het is de weg van de hoop. Het is de weg van het kruis, de weg die ons leidt naar nieuw en eeuwig leven. Het is de weg die de verrezen Christus in dat ene woord ten volle uitdrukt: ‘Vrede!’
Diaken René de Weerd
