Ze had het kunnen weten, dus waarom naar het graf gaan? Toch gaat Maria Magdalena, om te ontdekken dat het leeg is. Ook de apostelen, hoewel Jezus het hen tot drie keer toe had verteld. Toch lopen Petrus en de leerling die Jezus liefhad in ijltempo naar het graf. Wat hebben ze bij het graf te zoeken? Ook wij kunnen het weten, maar wederom hebben we het lege graf nodig. Alsof er een zware steen voor ons hart ligt die eerst weggeschoven moet worden.
Het lege graf blijft een opgave. We hebben de verhalen over Gods wondere daden gehoord. Het verhaal van de doop van Jezus uit Nazareth in de Jordaan, de verhalen over zijn werken in Galilea en Judea, het verhaal van het laatste avondmaal, het verhaal van zijn lijden en sterven. Daar willen we wel aan. Maar dat verhaal van de verrijzenis… Toch: alleen vanuit de verrijzenis kunnen we alle verhalen echt begrijpen.
We zullen we er steeds opnieuw naar toe hollen. Omdat het zo moeilijk is het te geloven. We hebben nu eenmaal tastbare tekenen nodig, wegwijzers, die ons vertellen over Gods scheppende liefde die alle zonde, pijn en dood overwint. Een liefde die tot leven wekt, ook al lijkt alles uitzichtloos, lijkt alles overgeleverd aan de duisternis van de dood. Een liefde die roept: Laat er licht zijn.
Zo’n teken is het lege graf. We zullen er steeds weer naar toe gaan. Om te ontdekken wat we al wisten: dat eens ook ons eigen graf leeg zal zijn, dat we de levenden niet bij de doden moeten zoeken.
Diaken René de Weerd
