Diaken Jan Renders heeft vrijdag 25 april 2025 uit handen van burgemeester Jack Mikkers de koninklijke onderscheiding tot lid in de orde van Oranje Nasau ontvangen. Wij feliciteren Jan van harte met dit dik verdiende compliment! Met dank aan de fotograaf voor het zeer snel beschikbaar stellen van deze foto.
Op 30 januari zijn pastoraal werker Johanneke Bosman en ik naar de samenkomst "Van ik naar wij' geweest. Dit keer waren wij te gast in het Orhan Gazi Moskee en cultureel centrum voor de Turkse gemeenschap in Den Bosch. “Van ik naar wij” wil een platform zijn waar vrijwilligers, caritatieve organisaties en de gemeente samen komen, om initiatieven ten gunste van inwoners te versterken en te ondersteunen.
Volgens Wethouder Marianne van der Sloot gaat het om “het samen vormgeven van een andere overheid; het draait om een fundamentele verschuiving: van ik naar wij; …dat vrijwilligers, clubs en initiatieven het verschil kunnen maken; …en dat het door al die energie hier leuker, liever, groener en gezelliger wordt”. Ook bij deze bijeenkomst werd duidelijk gezegd dat de gemeente wil kijken naar wat er wel kan en mogelijk is.
Bij deze samenkomst ging het om netwerken, toerusting, delen, gehoord worden en waardering. Gelukkig zijn er in een samenleven waar steeds meer spanning en verdeeldheid lijkt te staan, ook ontzettend veel lieve mensen die wel naar elkaar willen omzien. Eén van de vele initiatieven die aan bod kwamen, waren de “buurtkamers”. Het gaat om lokale initiatieven, waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, ondersteunen en uiteraard ook koffie of thee kunnen drinken. Ook in onze eigen parochiegemeenschappen zijn er verschillende locaties met gelijkaardige initiatieven.
Tussen alles door werd er “Balkanmuziek” gespeeld door zangers en muzikanten. De aanwezigen werden ook getrakteerd op een heerlijke Turkse maaltijd, die uiteraard door vrijwilligers was voorbereid. Het was weer een leerzame bijeenkomst, met vele gelegenheden om elkaar te ontmoeten en verbinding te zoeken. Bij de wereldjongerendagen in Lissabon (2023), sprak Paus Franciscus de volgende woorden voor de vrijwilligers: “Bedankt: ga door, blijf surfen op de golven van naastenliefde; wees "surfers" van de liefde; dit is de taak die ik jullie toevertrouw: dat de dienst die jullie hebben aangeboden, de eerste mogen zijn van vele golven van goedheid”.
Kapelaan Geoffrey de Jong
Op vrijdag 20 december 2024 ontving Eddy Revet na afloop van de viering in de Nieuw Apostolische Kerk de Bisdompenning voor zijn jarenlange inzet voor de Anna-West gemeenschap. Want het kerkgebouw Anna-West mag dan inmiddels wel weg zijn, de gemeenschap bestaat nog steeds en kerkt nu in de Nieuw Apostolische Kerk. In onze Anna West gemeenschap heeft Eddy ruim 24 jaar als vrijwilliger een grote rol gespeeld. Hij was lector, collectant, acoliet, bezorger van de papieren nieuwsbrief en positief aanwezig bij alle kerkelijke bijeenkomsten en vergaderingen. Altijd even sociaal betrokken bij de geloofsgemeenschap en beschikbaar om klussen te klaren. Daarnaast ook actief bij Anna’s Repair, daklozen en KBO. Eddy hield iedereen bij elkaar met zijn zorg, geloof en positieve betrokkenheid. Bij Eddy is het glas nooit half leeg, maar altijd half vol. Ook bij slecht nieuws zoals recent over zijn gezondheid. De vele felicitaties en steunbetuigingen laten zien dat de bisdompenning volkomen terecht aan Eddy werd uitgereikt. Eddy was blij verrast met zijn onderscheiding: "Ik vond het best wel emotioneel, maar ook bijzonder!”
Tijdens zijn laatste vergadering als lid van het parochiebestuur H Maria kreeg Jan Jansen op maandag 16 december 2024 door vicaris generaal mgr Theo Lamers de Johannes-Evangelistpenning uitgereikt, een bisschoppelijke onderscheiding van waardering voor bijzondere verdiensten. Jan was 17 jaar lid van het parochiebestuur, telkens na verzoek vanuit het bestuur om beschikbaar te blijven. Jan was voorzitter van de commissie vastgoed en heeft in zijn bestuursperiode het sluiten en verkopen van veel kerkelijk vastgoed verzorgd. Naast het kerkbestuur was hij ook actief betrokken als bestuurslid bij veel andere organisaties zoals bijvoorbeeld de HEVO en het gezondheidscentrum in Rosmalen. In de afscheidsspeech werd hij geroemd om zijn verbindende kwaliteiten en gerichtheid op samenwerking. Jan werd een parel voor de samenleving genoemd en een diamant voor onze parochie H Maria. Als bestuurslid neemt Jan nu afscheid, maar hij blijft op de achtergrond betrokken bij de parochie Maria.
Mooie muziek kan een viering enorm verrijken. De Lucas Music Group weet dat niet alleen, maar handelt er ook naar. Zo kiezen zij zorgvuldig hun muziek uit en zorgt een actieve groep van muziekliefhebbers ervoor dat er altijd een verscheidenheid aan muziek te horen is. Coördinatrices Godeliva Coppens en Angela Dieduksman hebben hier de leiding over.
De Lucas Music Group kiest voornamelijk liederen waarvan ze weten dat de Lucasgemeenschap die mee kan zingen. Er worden meestal liederen van de Nieuwe Bewegingen (bijvoorbeeld van Emmanuel, Taizé, Sela) gezongen, maar ook Engelstalige muziek komt voorbij; zolang de tekst de liturgie maar ondersteunt. Daarvoor wordt een keuze gemaakt uit een repertoire dat gedurende vijftien jaar is gegroeid. De gemeenschap is daarmee inmiddels zeer vertrouwd en kan en wil dus ook graag meezingen.
Dat meezingen is van essentieel belang, vinden Godeliva en Angela. Het sluit perfect aan bij het motto van de muziekgroep: ‘Zingen is twee keer bidden’. “Als je met liturgische zang of muziek bezig bent en je je bewust bent van wat je zingt, dan brengt dat je nog dichter bij het geloof en de boodschap ervan,” vertelt Godeliva. “Daarom vinden wij het zo belangrijk dat de muziek en de bijbehorende teksten de liturgie ondersteunen en vertrouwd zijn voor onze gemeenschap. Het kan het verschil maken tussen de mis bijwonen en de Eucharistie vieren.”
De Lucaskerk wil zich vooral laten zien door middel van drie H’s van de missionaire parochie: Homily, Hymns and Hospitality, oftewel: preek, liederen en gastvrijheid. “Daarin zijn de liederen en muziek voor de Lucas Music Group essentieel,” zegt Angela. “Maar net als in de opsomming van de drie H’s gaat de preek vóór de muziek. We kijken dus altijd eerst naar de inhoud van de lezingen, voor we beslissen wat voor muziek we erbij kiezen.”
“Toen wij de Lucas Music Group gingen coördineren, was het wel even zoeken naar het hoe of wat, maar inmiddels hebben we de draai wel te pakken,” vertellen de dames. Er is een appgroep voor de Lucas Music Group, en ieder lid kan zich daarop melden om muzikaal mee te doen aan de volgende viering. Enkele dagen voor de viering wordt het liedblad in de app gepost. Iedereen die wil mag meedoen: jong of oud, een kleine of een grote groep: er wordt altijd wat moois van gemaakt. Eens per maand, tijdens een viering met communievoorbereiding wordt er rekening gehouden met de aanwezigheid van meer kinderen. Vóór de viering wordt er ook nog een keer extra geoefend, voor een goed resultaat. Afhankelijk van de aanmeldingen en de beschikbaarheid is dat de ene keer makkelijker dan de andere. “Het resultaat mag er altijd zijn. Want we gaan ervoor en we staan ervoor: voor ons geloof en voor God. Daarom hoeven we ook geen applaus: we zijn niet zomaar een zangkoor. Als je vertrouwt op de Heilige Geest, dan komt het eigenlijk altijd goed, als je in dienst van de liturgie zingt.
Woensdag 25 September om 19.00 uur was er een bijzondere viering in de Lambertuskerk in Rosmalen. Deze viering werd voorgegaan door Bisschop Secco uit Bisdom Willemstad en Bisschop De Korte van het bisdom ’s-Hertogenbosch.
Naast bisschop Secco en bisschop De Korte gingen pastoor Curtis Meris, pastoor Morisson La Porte, beiden uit Curaçao, en ook kapelaan Bart Theunissen uit Helvoirt voor in deze viering.
De viering was een viering uit dankbaarheid van het Bisdom Willemstad aan het Bisdom ‘s-Hertogenbosch. Hij werd drukbezocht; er waren gelovigen vanuit de Papiamentstallige Gemeenschap uit het hele land. Tijdens de viering is er vanuit traditie volop gezongen en meegezongen met het koor God’s Singing Generation.
Tijdens de viering is door pastoor Curtis Meris namens monseigneur Secco een dankwoord uitgesproken naar monseigneur de Korte en zijn persoonlijke secretaris de heer Freek van Genugten.
Speciale gasten die aanwezig waren tijdens deze viering waren gevolmachtigde minister van Aruba, de heer Mr. J.E. Thijssen en echtgenote, de gevolmachtigd minister van Aruba, de gevolmachtigde minister van Curaçao, de heer Carlson Manuel en partner.
Beiden hebben ook hun dankwoord uit gesproken aan bisschop De Korte en de heer Genugten. Van de gevolmachtigd minister van Curaçao hebben bisschop de Korte en de heer van Genugten een erespeldje ontvangen.
Samenwerking van bisdommen
Afgelopen jaar heeft het bisdom ’s-Hertogenbosch ondersteuning verleend voor de kerk op St Eustatius die tijdens de orkaan Irma zwaar getroffen was. Destijds ging alle aandacht naar het eiland St Maarten en zijn de kleinere eilanden St Eustatius en Saba vergeten. Daarnaast is er vanuit de eilanden, bij de diverse parochies, de behoefte om diverse kerkelijke en liturgische artikelen die ontbreken aan te vullen of te vervangen.
Begin dit jaar kwam het verzoek vanuit Bisdom Willemstad bij mevrouw Ludwina van der Mijden terecht om uit te zoeken wat de mogelijkheden zouden kunnen zijn om de diverse parochies binnen Bisdom Willemstad te kunnen helpen. Dit vanuit de gedachte dat er momenteel in Nederland veel kerken worden gesloten en hierdoor veel kerkelijk erfgoed ter beschikking komt. Dit erfgoed krijgt een tweede kerkelijke bestemming in bisdom Willemstad.
Er was een tweede collecte tijdens deze viering die was bedoeld om extra geld in te zamelen voor de nodige onkosten en kosten voor de verscheping naar Curaçao. Ook is het de bedoeling bedoeling om tijdens de Papiamentstallige vieringen in Nederland extra collecte te houden ter ondersteuning van genoemde kosten.
Er is een werkgroep samengesteld door mevrouw Ludwina van der Mijden, vanuit Maria Parochie in Rosmalen (Lambertuskerk). Aan deze werkgroep nemen deel mevrouw Jane Martie-Chatlein, uit parochie Zoetermeer, mevrouw Indira Nebruz-Rafael, uit parochie Hoogvliet, mevrouw Lupe Angelica, vanuit het secretariaat van het Bisdom Willemstad. De groep wordt ondersteund door Pastoor Curtis Meris, Kanselier Bisdom Willemstad. En vanuit Bisdom ‘s-Hertogenbosch hebben wij ondersteuning ontvangen namens Bisschop De Korte en van de heer Freek van Genugten.
Geoffrey de Jong, onze nieuwe kapelaan, heeft in zijn leven al heel wat afgereisd. Hij is geboren in Zuid-Afrika en woonde vanaf zijn zevende in Nederland. Zijn studie theologie en de priesteropleiding heeft hij ook op meerder plaatsen gevolgd: Tilburg, Roermond, Den Bosch en het Belgische Tongerlo. Nu verwelkomt Parochie Maria hem in het grote katholieke bolwerk van Den Bosch, nadat hij eerst diende in kleinere dorpsgemeenschappen. Maar ergens dienen of geweest zijn is natuurlijk maar één kant van een veel groter verhaal.
Wie Geoffrey vraagt naar de kern van zijn priesterschap krijgt een diepe, misschien wat onverwachte boodschap te horen. Natuurlijk laat hij zich leiden door zijn geloof, maar de mensen die hij daarin of zelfs daarbuiten ontmoet, vormen voor hem een hele belangrijke drijfveer.
“Het beeld van de kerk is de afgelopen jaren behoorlijk versteend,” merkt hij op. “Alsof priesters de hele dag door een rozenkrans bidden, tot iemand ons van de kerkbanken afroept. Maar ik doe veel meer dan bidden en preken. In een tijd waarin de meeste mensen niet veel met geloof bezig zijn, ben ik ook met heel andere dingen bezig. Het moet juist duidelijk worden dat de Kerk midden in de samenleving staat. Zo zijn we ook steeds meer zichtbaar tijdens momenten die niet per se met religie te maken hebben. Je moet je mengen in de maatschappij, gezellig met anderen een biertje drinken -jazeker, dat mag ik gewoon!- en elkaar als mensen vinden.”
Als echt mensenmens heeft Geoffrey daar geen moeite mee: hij gelooft in het goede van mensen en dat iedereen waarde en een plaats in de wereld heeft. Dat maakt hem een man van goed geloof: in God, maar ook in de alledaagse mens.
Geoffrey groeide niet uitgesproken gelovig op. Hoewel hij een zekere basis van het geloof meekreeg als kind, was hij daar niet echt mee bezig. Tot hij als tiener ging nadenken over de grotere levensvragen en vraagtekens zette bij het materialisme. Bezit kon toch zeker niet het hoogst haalbare in het leven zijn, dacht hij. Als boekenworm had hij de hele bieb al uitgelezen en bij gebrek aan ander, nieuw materiaal kwam hij zo op de afdeling ‘spiritualiteit’ terecht. Zo las hij eerst boeken over Boeddha en het boeddhisme. Al snel volgen vele andere wereldreligies. Uiteindelijk bleek het Rooms-Katholieke geloof het beste bij hem te passen. Natuurlijk sprak de leer hem aan, maar Geoffrey voegt eraan toe: ‘Toen ik Rooms- Katholieke vieringen bij ging wonen, merkte ik dat ik niet de enige was die met soortgelijke vragen worstelde. Zo voelde ik me minder alleen, meer ergens thuis en meer ergens bij horen.”
Dat gevoel van een thuis hebben en ergens welkom zijn, neemt hij mee in zijn uitgangspunten voor het priesterschap.
Geoffrey vindt het belangrijk om goed naar mensen te luisteren, zodat ze zich onvoorwaardelijk gehoord voelen. In de ingewikkeldere kwesties rondom het geloof, maar ook daarbuiten. “Het is belangrijk om te beseffen dat we allemaal mensen zijn en daarin de gulden snede te vinden. Ook al ben je het met elkaar oneens, dat is nooit een reden om elkaar uit te sluiten of te verstoten.” Volgens Geoffey is het makkelijk om snel een oordeel klaar te hebben, maar is dat juist iets wat je moet proberen te vermijden. De kerk kan volgens hem een hele mooie rol spelen in het ontmoeten in het gevoel van anders-zijn. In Nederland zijn we relatief beperkt gelovig, dus kan het eenzaam voelen als je wel gelooft. Maar gevoelens van anders-zijn kunnen erg divers zijn. Daarin kan de kerk als bruggen proberen te slaan. “Mensen zijn tegenwoordig vaak zoekende in geloof of spiritualiteit,” legt Geoffrey uit. “Het is belangrijk om elkaar in die zoektocht te ontmoeten en te vinden in ons gedeelde mens-zijn. Daar kan het geloof dan een rol in gaan spelen, als dat zo mag zijn, maar mensen naar de kerk ‘lokken’ is nooit het uitgangspunt. Uiteindelijk gaat het er vooral om dat je met iedereen om de tafel kan zitten met een kopje koffie. Letterlijk, maar ook wat meer symbolisch. Zonder koffie praat het een stuk minder gezellig”.
De parochie Maria verwelkomt Geoffrey als kapelaan in onze gemeenschap. Hij komt graag langs voor een kopje koffie en een praatje om verder kennis te maken met de parochianen.
Het was prachtig weer donderdag om op bedevaart te gaan. We werden hartelijk ontvangen in museum Krona, waar conservator Wouter Prins nog eens benadrukte hoe bijzonder het was dat wij al biddend het museum bezochten. Met genoegen hadden de medewerkers dan ook het Wonderkruis afkomstig uit de Sint Cathrien op zaal gezet bij het originele beeld van O.L.V. ter Linde en een prachtig vaandel afkomstig uit de Sint Cathrien en horend bij de bedevaart die 300 jaar geleden begon.
In de Kruisbroederskapel ging mgr. De Korte voor in de feestelijke eucharistieviering. Fijn dat ook pastoor Paul Janssen weer in de gelegenheid was, ondanks zijn ziekzijn, erbij te zijn en mee te vieren. Na de viering keken we even rond bij de vele sporen in die kapel die herinneren aan de Bossche bedevaart. Dank aan de vrijwilligers van de Kapelgroep voor de hartelijke ontvangst.
Bijzonder welkom voelden we ons ook in het Parochiecentrum van Uden, waar we genoten van de lunch. Dank ook hier aan de medewerkers van de parochie.
We sloten de bedevaart af bij de zusters Birgittinessen met het bidden van de Rozenkrans en enkele momenten stil gebed bij het Allerheiligste. Dank aan de zusters die ons dit kostbare moment gunden.
Een waardevolle dag, waarbij we van verschillende kanten te horen kregen dat we deze hernieuwde traditie zeker moeten voortzetten. Dat gaan we dan ook doen: op 15 augustus 2025. Noteer het alvast in uw agenda.
Antoine de Visser ontving tijdens de viering op 7 juli in de Sint Lambertuskerk de pauselijke onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifice. Antoine, hartelijk gefeliciteerd! Dank voor alles wat je voor de parochie en daarbuiten hebt betekend.
Antoine heeft enorm veel gedaan voor de parochie. Zo was hij lid van parochiebestuur en parochievergadering, voorzitter van de MOV-groep, lector, lid van de Kunstcommissie. Aan zijn SINT Lambertuskerk is hij zeer verknocht. Hij schreef er een prachtig boekje over. Ook in de Sint Jan was hij actief als lid van de ontvangstgroep. Met veel vuur leidde hij vormelingen rond in de kerk.
Een jubileum wordt wel vaker gevierd. Een decennium hier, vijfentwintig jaar daar, maar twee eeuwen is wel andere koek! Het herenkoor viert op 26 mei hun tweehonderdjarig bestaan. Reden genoeg om eens te vragen hoe een koor eeuwenlang stand kan houden als er steeds meer koren zijn die ermee moeten stoppen.
Zingen is van zichzelf al een kunst. Niet alleen om te kunnen, maar ook om van te genieten. Daar weet de voorzitter van het Herenkoor Dick Steenbergen alles van. In zijn jonge jaren wilde hij graag met muziek aan de gang, maar het juiste instrument vond hij maar niet: “Van de gitaar ging ik naar de saxofoon, naar de piano, maar het bleek steeds niets voor mij. Uiteindelijk vond ik mijn muzikale zin in zang,” vertelt hij. Hij is nu voorzitter van het Herenkoor in Rosmalen, maar is ook actief bij een koor in Drenthe, waar hij oorspronkelijk vandaan komt. De gemeenschapszin en het plezier van het gezelschap dat hij vindt in de zang en muziek en het organiseren daarvan, geeft hem veel enthousiasme en energie: daarom is dat pendelen geen zware opgave.
In de recente geschiedenis van het tweehonderdjarig bestaan heeft het Herenkoor geen buitensporig grote optredens gehad, al hoopt Dick wel dat rondom het jubileum een keer samengewerkt kan worden met de andere vier koren in Rosmalen. In Drenthe wordt er een maandelijkse voordracht gegeven waarbij de kerk altijd vol zit. Dat zou voor het Herenkoor ook een keer mooi zijn, zeker op het moment dat er feest gevierd kan worden. Maar ook al is het Herenkoor dan in zekere zin altijd bescheiden geweest, op hun eigen manier geeft het met iedere zanguitvoering en het wekelijks optreden in de mis veel bijval.
Het Herenkoor bestaat voornamelijk uit leden van in de zeventig en tachtig jaar, wat de nodige uitdagingen met zich meebrengt. De leeftijd kan parten spelen doordat leden mentaal of fysiek niet meer fit genoeg zijn om mee te zingen en helaas komen er ook leden te overlijden. Maar in plaats van dat het koor krimpt, zoals je daardoor misschien zou verwachten, heeft het koor vorig jaar maar liefst vier nieuwe leden mogen verwelkomen!
“Ons koor is een heel hechte groep,” verklaart Dick. “We gaan eens per jaar samen een dagje erop uit en we bekommeren ons ook om elkaar. Zo behouden de leden een fijne groep om zich welkom bij te voelen en om nog allerlei moois uit het leven te halen.”