Pater Titus tien jaar priester
De afgelopen weken heeft pater Titus veel in de belangstelling gestaan binnen onze parochie. En dat is niet voor niets: een tienjarig priesterschap is een belangrijke mijlpaal. Een goed moment om bij het priesterschap stil te staan en pater Titus te vragen wat het geheim is van een goed priesterschap. Pater Titus denkt dat het vooral de manier van leven is die vertrouwen in de Heilige Geest voorop stelt.
Een vanzelfsprekende roeping
Bij het priesterschap hoort het woord ‘roeping’. Pater Titus heeft die natuurlijk ook, alleen voelde dat voor hem niet zoals sommige mensen daar soms over denken. “Ik voelde me echt geroepen tot het priesterschap, al op een jonge leeftijd. Maar het woord ‘roeping’ kan soms klinken alsof je er dingen voor op moet offeren. Dat heb ik nooit zo gevoeld. Voor mij is het altijd vanzelfsprekend geweest om de Heilige Geest te dienen, als een manier van leven. Die manier van dienen voelt als een echte verrijking, niet als iets dat dingen van je afneemt.
Het begin van een leven van geloof
Je wordt niet zomaar priester: daarvoor moet je al met een basis van het geloof opgroeien. Bij pater Titus was die basis bijzonder sterk. Hij ging al op jonge leeftijd samen met andere jongens inwonen in de plaatselijke pastorie, om zo de priester te helpen met van alles en nog wat. Niet alleen als misdienaar: hij waste bijvoorbeeld ook de auto af en toe een keer.
Daarna volgde hij een middelbareschoolopleiding, een studie filosofie en vervolgens theologie. Zo begon het priesterschap van Pater Titus dat hem van Nigeria naar Nederland bracht.
Verschillen in geloofsbeleving
Het Katholieke geloof is in de basis dan misschien universeel, pater Titus merkt dat de beleving van het geloof in Nigeria en Nederland erg van elkaar verschilt. Er zijn genoeg cultuurverschillen. In de traditionele zin, maar ook in de manier waarop het geloof een plaats heeft in de maatschappij. In Nigeria staan er mensen in de rij voor de kerk, in Nederland moet je de mensen bijna naar de kerk halen. Maar Pater Titus heeft daar uiteindelijk een weg in weten te vinden. “Uiteindelijk moet je de mensen leren kennen. Dan leer je ze begrijpen en daarna weet je ook hoe je ze kan helpen. Als priester, maar ook als mens.”
Priester in een land met armoede
Die verschillen in cultuur vragen van Pater Titus dat hij zich kan aanpassen in zijn rol als geestelijke. In Nigeria ziet hij erg veel armoede, waardoor er dingen gebeuren die heel simpel te verhelpen zouden zijn met de juiste financiële middelen. “Ik word emotioneel als ik aan die onrechtvaardigheid denk,” zegt Pater Titus met tranen in de ogen. Hij vertelt over een drieling waarbij de moeder bij de bevalling overleed omdat de vroedvrouw niet bekwaam was en dacht dat er maar een enkel kindje in de buik groeide. “Het doet me pijn als ik van mijn moeder hoor dat de vader met drie baby’s op de arm gaat bedelen om speciaal melkpoeder en dan met weinig tot niets terugkomt. Dat kan de baby’s kun leven kosten. Hoe moeilijk het ook is, ik vind het fijn om te weten dat ik namens de Kerk en de Heilige Geest met zulke dingen dan toch een verschil kan maken. Daardoor worden veel mensen geholpen die anders onnodig zouden lijden van de gruwelijke gevolgen van armoede.”
Drieling Maria
Met de drieling gaat het op dit moment goed, al zijn ze nog wel maandenlang afhankelijk van het dure melkpoeder om te overleven. Pater Titus staat in goed contact met zijn geboortedorp en steunt het met de giften van de parochie. Zo wordt de drieling ook aan melkpoeder geholpen. Als pater Titus in augustus naar Nigeria gaat, zal hij de kindjes dopen. Het enige meisje van de drieling krijgt als doopnaam waarschijnlijk Maria. Naar onze Parochie Maria, omdat de vader zo bij is dat zijn kinderen door onze giften in leven worden gehouden.
Priester in een land met eenzaamheid
In Nederland hebben we gelukkig minder met extreme en zichtbare armoede te maken. Toch kan pater Titus zijn roeping hier als priester ook vervullen op een manier die hij heel erg nodig vindt. “Ik zie in Nederland dat er veel mensen ontzettend eenzaam zijn. Die snakken erom gezien en gehoord te worden en te weten dat ze niet vergeten zijn. Dan kan ik bij ze langskomen om een praatje te maken, om te laten zien dat ze nog steeds belangrijk zijn. Dat doe ik als priester, maar ook als gewoon mens. Ik doe niet alleen goed omdat dat van mij verwacht wordt als priester. Ik doe dat omdat ik dat zelf gewoon wil doen. Ik handel dus ook niet altijd hardop in Jezus’ naam. Het werk van God kan je ook doen buiten de kerk, daar hoeft het niet op te houden. Het hoort niet uit te maken of degene voor wie je iets goeds doet, ook gelooft of niet. Dat is ook een manier op een roeping te volgen: je hoeft niet altijd hardop uit naam van Jezus te handelen. Je moet vooral handelen naar Zijn woord. Die roeping is al goed genoeg. Dat je het doet is al genoeg, want dat is waar het uiteindelijk om draait.”
Pater Titus is dus een man die zijn geloof niet alleen uitdraagt in de kerk, maar ook tot ver daarbuiten. Parochie Maria is dan ook gezegend met zo’n prettige en goede priester. Nogmaals van harte gefeliciteerd met het jublieum, pater Titus. Geniet van het feest aanstaande zondag en op naar de volgende tien jaar!
