Het verhaal van Lazarus in de komende zondag is een verhaal dat ons allemaal overkomt. Soms lijkt ons leven een doodlopende weg. We voelen ons aan alle kanten bedreigd door mensen, door de dood van een dierbare, door gebeurtenissen. We voelen ons in de steek gelaten, misschien wel door onze beste vrienden. Het is moeilijk om zin te ontdekken, moeilijk om te kijken naar de toekomst. Want waarom? Waarvoor? Voor wie?
In die dorre woestijn hebben wij mensen nodig. Mensen die ons bemoedigen, die naar ons omzien zonder hen gaan we kopje onder, halen we het niet nauwelijks. Zij wijzen ons op de kleine lichtpuntjes waarvoor we ons hebben afgesloten. We mogen op hen vertrouwen. Ze scheppen nieuwe ruimte. Ze geven nieuwe perspectieven aan. Met deze wereldwijde crisis kun je al gauw in een uitzichtloze situatie terecht komen zonder hoop en perspectief. Dan wordt ons bestaan als een graf-situatie. In de komende week worden wij opgeroepen vertrouwen te stellen in God die levend maakt en die aan de dood het laatste woord heeft ontnomen.
Moge het vertrouwen in Christus’ macht over onze zonde en dood ons doen opstaan tot een nieuw leven. Amen.
Pater Titus Ikyomke
