Deze week was het grote opruiming. Eindelijk ging het gebeuren: de zolder werd opgeruimd. Het zijn van die momenten waar je als een berg tegenop ziet, niet alleen vanwege het vele werk, maar ook vanwege de vele spullen die boven komen drijven. Boeken en spellen die je jarenlang niet meer hebt aangeraakt; kaarten en brieven die je, omdat ze zo lief waren, niet kon weggooien; allerlei prullaria die je naar de stort wilde brengen maar dat nog even (inmiddels jaren) hebt uitgesteld.
Een heel deel van je leven passeert de revue. En bij ieder ding dat je in je handen houdt de vraag: weggooien of niet? Liever niet, maar wat als je weer een ruime zolder wilt hebben?! Ontspullen heet het tegenwoordig, maar het is eigenlijk een stukje je eigen leven opruimen, een oefening in het afscheid nemen van een stukje eigen geschiedenis, hoe onbelangrijk soms ook.
Dit opruimen heeft zeker met een andere vorm van opruiming te maken. Ik bedoel hiermee de Black Friday sales, of de eindejaarsopruimingen. Mails stromen binnen die je in de verleiding willen brengen om dingen te kopen die je misschien helemaal niet nodig hebt. Ergens zitten we gek in elkaar: als iets goedkoper is, zijn we in de verleiding het aan te schaffen, omdat het goedkoper is. En ja, zo komt de zolder uiteindelijk wel vol…
We gaan de Advent in. De eerste kaars van de krans is de kaars van de waakzaamheid. Wees alert: Christus kan zomaar in je leven komen. Niet alleen als de Koning of het kind in het kribje, maar ook en vooral als de mens in nood. Zien we die nood, zien we de lijdende Christus? Of zijn we alleen maar bezig met de dingen die we misschien helemaal niet nodig hebben en die ons alleen maar afleiden van waar het leven werkelijk om gaat?
Na het opruimen van de zolder volgt de tweede opruiming: de mailbox. Alle salesberichten deleten en me uitschrijven bij al die bedrijven die me met hun aanbiedingen blijven bestoken.
René de Weerd, diaken
