Ooit had ik een redelijke haardos. Mijn moeder stuurde me naar de kapper. Die maakte een veredeld bloempotkapsel met een keurige scheiding. Maar rond mijn 13-de jaar zei ik tegen de kapper dat ik mijn haren 'naar achteren' wilde kammen. Met een nieuwe coupe,zonder scheiding, kwam ik thuis. Moeder was in alle staten; het ging niet zozeer om dat nieuwe kapsel, maar ze ontdekte dat ze niet meer alles te zeggen had over haar oudste kind. Die verandering kostte haar moeite.
Veel mensen zijn tegenwoordig onrustig omdat er zoveel verandert. Veel zekerheden vallen weg. Wat hangt ons nog boven het hoofd? Maar veronderstel nou eens dat er géén veranderingen waren in het leven! Dan zou alles stil staan. Veranderingen zorgen voor leven in de brouwerij. Als iets niet meer verandert, dan is het 'dood'. Dan wordt je lichaam bv. begraven of prijs gegeven aan het vuur. Maar zelfs een dood lichaam verandert nog; het is andere levensvormen tot nut. Ook de as is goed voor de natuur. Zo bezien zorgt elke verandering voor 'leven'.
En veranderingen binnen de Kerk? Kerksluitingen c.q. -afbraak, dat zijn toch geen positieve veranderingen? Wat blijft er over van het christendom als er steeds minder mensen naar de kerk gaan? Er zit bijna geen leven meer in. Dit soort opmerkingen hoor ik vaak. En natuurlijk snap ik de pijn als je veel van wat in het verleden waardevol was, in steeds sneller tempo ziet verdwijnen. Maar heeft het zin om bij de pakken te gaan neerzitten? Heeft het zin om terug te verlangen naar vroegere tijden?
Ik denk dat je verlangen niet gericht moet zijn op het verleden, maar op de toekomst. Wat hebben wij de wereld niet te bieden met ons geloof! Het is toch ongelooflijk mooi dat we tegen alle ellende en pessimisme van deze tijd in, mogen blijven vertellen dat God er is en dat Hij/Zij van mensen houdt. Dat geeft mensen perspectief, vind ik. Die overtuiging moet ons overigens wel vleugels geven om in Godnaam zelf van mensen te houden. Ons eigen geloof kan verandering brengen in de Kerk van deze tijd en ook in de wereld, waarin we leven. Verandering brengt dus leven in de brouwerij. Om met de onlangs overleden dominicanes Holkje v.d. Veer te spreken: 'Het is het verlangen dat ons gaande houdt'.
De Advent begint binnenkort; dat is de tijd van verlangen. Leef niet vanuit angst alsof de dood je op de hielen zit. We hebben een boodschap die leven in zich heeft.
God staat daar garant voor. Het verlangen naar Zijn/Haar toekomst stuurt elke verandering.
Jan Schepers, emeritus-pastor
