De opening van de Olympische Spelen was een evenement dat vele vragen heeft opgeroepen. De organisatie was perfect. Lof voor Frankrijk. Maar de inhoud?
Veel mensen voelden zich gekrenkt. Er was een tafereel dat herinnerde aan het Laatste Avondmaal, door dragqueens uitgebeeld. Gelovigen uit heel de wereld en in het bijzonder de bisschoppen van Frankrijk tekenden protest aan. Of je nu christen bent of niet, wanneer mensen iets als heilig ervaren, laat je dat in zijn waarde.
Er was ook een ander tafereel. Op de Conciergerie was een afbeelding geprojecteerd van de Franse koningin Marie-Antoinette. Zij had haar hoofd in haar schoot. In 1793, tijdens de Franse Revolutie, werd zij onthoofd, mede op beschuldiging van incest met haar zoon. Een beschuldiging die volkomen ongefundeerd was.
Gezien de vele reacties wereldwijd, en niet alleen van christenen, mag je vragen stellen bij de door het IOC steeds volgehouden principe van scheiding tussen sport en wereld of politiek.
Uiteindelijk gaat het om de vraag of we – als samenleving of Kerk – rekening houden met fundamentele noties van heiligheid. Van geloof – zoals bij de uitbeelding van het Laatste Avondmaal, Van de waardigheid van de menselijke persoon – zoals bij de projectie van Marie-Antoinette. Van de plaats waar het geloof en het respect voor de waardigheid van de menselijke persoon wordt beleden – de kerk.
Vaak stellen we onze eigen gevoelens centraal. Maar laten we eens proactief luisteren naar de gevoelens van onze naaste. Dan kan er veel leed en kwaad voorkomen worden.
René de Weerd, diaken
