Komende zondag staat in het teken van een beroemde Brabander: Peerke Donders (overleden in 1887). Zijn datum op de heiligenkalender is 14 januari. Hij is weliswaar geen kind van onze huidige parochie, hij is geboren in Heikant, onder de rook van Tilburg, maar hij heeft wel vlakbij, in Sint Michelsgestel op het seminarie gezeten.
Zijn weg heeft hem naar Suriname gebracht, hij was een van de weinigen die aan de oproep van de bisschop van Paramaribo, Suriname gehoor gaf. Deze bisschop zocht priesters voor de missie in het moeilijk toegankelijke binnenland van Suriname. Donders heeft zich daar voor aangemeld en vertrok voor de rest van zijn leven naar dit voor hem onbekende land. Naast zijn werk bij zich vrijgemaakt tot slaaf gemaakte mensen die van plantages waren gevlucht en de oorspronkelijke bevolking van het binnenland is Donders vooral bekend geworden door zijn werk in de melaatsenkolonie Batavia. Net als zijn Vlaamse tegenhanger Pater Damiaan, zag hij de nood van de mensen die letterlijk buiten de maatschappij werden geplaatst. Hun fysieke nood, voedsel, kleding, een dak boven hun hoofd, was groot. Ook de medische zorg liet te wensen over. Daarnaast was de geestelijke nood ook groot. Voor beide soorten zorg heeft Peerke Donders zich ingezet. Uiteindelijk trad hij in bij de Paters Redemptoristen en stierf hij in Suriname als missionaris.
Als kind van een textielwever lag het niet in de lijn dat Donders naar de andere kant van de wereld zou gaan. Toch is dat wat er is gebeurd. Deze Brabander vloog uit om te doen waar hij in geloofde: naastenliefde. Hij geloofde in de kracht van de Liefde van God, en dat mocht, moest misschien wel handen en voeten krijgen.
Zo na alle inspiratie van Kerstmis is dat mooi om over na te denken. Niet over goede voornemens die vervliegen in de drukte van alle dag, maar over dat handen en voeten geven aan wat Kerstmis ons heeft willen leren: de Liefde van God zichtbaar maken om ons heen. Mag Peerke Donders ons inspireren dat te (blijven) doen.
Pastoraal werker Johanneke Bosman
