7 september 2024
Afgelopen vrijdag, 6 september, heeft de uroloog mij bijgepraat over de uitslagen van alle onderzoeken. De kanker in de prostaat en de uitzaaiingen zijn serieus. Dat staat vast, maar er is nog perspectief. De komende tijd ontvang ik een drievoudige kuur als een soort booster, een stevige impuls om de ontwikkeling van de kankercellen af te remmen en in een soort winterslaap te brengen. Daarmee zou ik nog een hele tijd vooruit kunnen. Daar teken ik voor. Maar ik verwacht wel dat ik het rustiger aan moet doen.
In ieder geval ben ik op dit moment nog steeds moe, en kan daarom niet zoveel, zeker niet voorgaan in vieringen. Ik doe wat ik kan, wat meer op de achtergrond, en soms op de voorgrond. Zo blijk ik nauw betrokken bij het proces van samengaan van de gemeenschappen van Laurentius en Lambertus, de sluiting van de Laurentiuskerk en aanpassing van de inrichting van de Lambertuskerk. Ook rond de Cathrien kan ik actief zijn – heel praktisch, omdat ik ernaast woon. Met belangstelling bestudeer ik de verslagen van de synodale bijeenkomsten in de Lucaskerk.
Met de staf van het bisdom heb ik afgelopen tijd intensief overlegd. Ik ben blij dat zij mijn situatie, maar ook die van de voortgang van onze parochie Maria, serieus nemen. In deze nieuwsbrief kunnen we het goede nieuws brengen van uitbreiding van het pastorale team. Pastoraal werker Johanneke Bosman zal de leiding van het pastorale team voorlopig van mij overnemen. Ook ben ik in overleg met het bisdom over het aanstellen van een administrator, een waarnemend pastoor, om de voortgang van de bestuurszaken te garanderen. Dan kan ik ook wat dit betreft een stapje terug doen. U hoort er hopelijk binnenkort meer over.
Ondertussen blijf ik betrokken bij onze mooie parochie Maria vanuit het vertrouwen dat zo prachtig in een lied is verwoord: “Van U is de toekomst, kome wat komt!” Ik bid voor u en vraag u ook te bidden voor mij.
Pastoor Paul Janssen
26 juli 2024
Beste mensen,
Inmiddels ben ik ruim twee maanden ziek. Ik mis het voorgaan in de vieringen, de activiteiten ook en zelfs het vergaderen. En ik merk dat heel wat mensen mij ook missen en meeleven. Dat doet me goed.
Ik wil u daarom op de hoogte brengen van de stand van zaken.
Waar men aanvankelijk aan een longontsteking dacht, blijkt er toch meer aan de hand. Na diverse onderzoeken in het Jeroen Bosch Ziekenhuis is de diagnose nu duidelijk. Ik heb prostaatkanker, waarbij er ook uitzaaiingen zijn. Volledige genezing is niet mogelijk, maar een goede behandeling, waarbij ik – deo volente – de nodige jaren vooruit kan, wel. Er zijn medicijnen die de kanker als het ware in een winterslaap brengen, zodat ik minder last heb van pijn en weer zou kunnen functioneren. Met die medicijnen ben ik inmiddels begonnen. Ondertussen merk ik dat ziekzijn veel energie kost. Het zal daarom toch nog enige tijd duren voordat ik hopelijk weer de pastoor kan zijn die ik graag wil zijn. Of dat op het oude niveau van 100% zal zijn is nu nog niet duidelijk.
De komende tijd zal blijken in hoeverre herstel vordert. Wat dit betreft komt het goed uit dat het vakantietijd is – augustus is een rustige maand. Rust – al is die noodgedwongen – doet zonder meer wel.
Natuurlijk ben ik geschrokken van dit bericht. En ik verwacht dat u ook schrikt. Tegelijk besef ik dat het iedereen kan overkomen. In het ziekenhuis merk ik dat ik niet de enige ben. Ik ben ook opgelucht dat nu bekend is wat ik mankeer. Ook dat geeft rust.
Zo bent u op de hoogte. Dank u wel voor alle kaarsjes, gebeden en lieve gebaren die ik mocht ontvangen. We zien elkaar!
pastoor Paul Janssen
