Dauwtrappen, geraniummarkt of eerste communie: ze worden vaak gekoppeld aan Hemelvaartsdag, een vrije dag tussendoor. De meeste mensen zullen nauwelijks in de gaten hebben dat het een speciale dag is tussen Pasen en Pinksteren. De veertigste dag om precies te zijn.
Mooi en dapper dat KRO-NCRV het aandurft om als vervolg op de Passion ook Hemelvaartsdag in een eigentijds jasje op tv te brengen. Nodig ook, want wie kent het verhaal nog?
Ik moet bekennen dat ik Hemelvaart lang als een soort tussenfeest heb gezien, een opstapje naar Pinksteren. Het kwam me goed uit dat er dan eerste-communievieringen waren, dan hoefde ik er niet over te preken. Maar als ik er meer over nadenk, is het eigenlijk een heel mooi feest. Het gaat over troost, hoop, vertrouwen, weer vooruitzien. In Limburg wordt ongeveer veertig dagen na een uitvaart de zeswekendienst gehouden. Dat is een soort afsluiting van een rouwperiode. Het verdriet is niet weg. Het gemis blijft, maar er is ook weer een morgen, er is ondanks alles perspectief.
Zo keert Jezus terug naar zijn Vader. Hij is er nog wel, maar anders. Het evangelie vertelt dat Jezus zijn vrienden niet verweesd achterlaat. Hij zal een helper, een trooster sturen: heilige Geest, kracht, moed, energie, enthousiasme, vreugde… Woorden kunnen niet omvatten wat dit/die/hij/zij is.
In de Passion-Hemelvaart werd het zo verteld: “Jezus wordt in een wolk opgenomen maar zegt ook: Ik ben bij je. Dat is het tegenovergestelde van weggaan. Ik ben niet meer zichtbaar, maar ik laat je niet los. Een troostende gedachte.” Je kunt dat ook op jezelf toepassen: “Want hoe jij in het leven staat, kleurt de wereld om je heen. Die nieuwe wereld waarover Jezus het had, blijft een mooi perspectief. En elke keer dat jij kiest voor liefde in plaats van haat, voor vergeving in plaats van wrok, een brug bouwt in plaats van een muur, dan wordt iets meer zichtbaar hoe de wereld ook kan zijn.
Op de Olijfberg in Jeruzalem, de plek waar Jezus ten hemel zou zijn gevaren, is in een steen een voetafdruk te zien. Iemand schreef: “Jezus heeft zijn voetsporen op aarde nagelaten. En wij worden uitgedaagd om in zijn voetsporen te treden.”
pastoor Paul Janssen
