Een onverwachte foto bij de pastorale column: misschien dat u nu denkt dat uw diaken René van baan is veranderd, of zelfs van geslacht, en Ria is geworden. Laat ik u geruststellen, niets is minder waar.
Deze week mocht ik deze Kerst- en Nieuwjaarswens uit onze brievenbus halen. Het is een wens die ieder jaar terugkeert. Onze postbode Ria, van wie de kaart afkomstig is, weet er ieder jaar weer iets moois en creatiefs van te maken. En natuurlijk kunnen wij niet achterblijven: ieder jaar weer plakken we een kerstkaart (met plakband) aan onze brievenbus waarin we Ria en haar dierbaren een zalige Kerst en een gezegend Nieuwjaar toewensen.
Het tekent Ria. Ze is niet zomaar een postbode. Ze is misschien wat vroeger de wijkagent was: iedereen kennen, iedereen begroeten en als het kan even een praatje maken. Ze maakt zo lange dagen, maar ze weet wel wat er achter de brievenbus aan lief en leed gebeurt. Ik denk dat ze de mensen in haar wijk beter kent dan de meeste buren van een straat of woonerf elkaar kennen. En weer of geen weer, altijd heeft ze plezier in haar werk. Zulke mensen worden schaars in onze functionalistische maatschappij.
Nu we naar kerst toegaan beginnen we vaak weer het verlangen te voelen naar een betere wereld, naar een wereld waarin geen conflicten zijn en waarin goederen op een rechtvaardige manier zijn verdeeld. En tegelijkertijd worden we ons door die verlangens ervan bewust hoe wij tekortschieten als mensheid, in het groot, maar ook en vooral in het klein.
Om van dat laatste een voorbeeld te geven: wanneer ik ’s ochtends door de polder naar Den Bosch fiets zie ik een schrikbarende toename van afvaldump. Allerlei soorten plastic zakken, koffers, stukgeslagen meubelen… En dan schrijf ik nog niet eens over de blikjes, de fastfoodresten of de lachgasampullen. Je kunt een klimaattop houden, maar uiteindelijk begint alles bij jezelf: ben ik bereid te veranderen, of laat ik het bij het oude, wil ik een profetische rol vervullen of blijf ik meedoen aan de vervuiling en de afbraak van de schepping?
Bij de presentatie van de Docat vertelde een jongeman mij hoe hij op weg naar school mensen blij kon maken door gewoon vriendelijk te groeten, en dat er iemand al naar uitkeek dat hij weer langs kwam. Hoe eenvoudig kan het zijn om de wereld wat beter te maken? Deze jongeman begrijpt het, en onze postbode Ria begrijpt het ook. Zo kan ieder van ons zijn geschenk brengen naar de kerststal en het aanbieden aan het Christuskind.
O ja, ik heb Ria nog gevraagd of ik haar wens in de Nieuwsbrief mocht zetten. AVG... Natuurlijk, zei ze, dat is toch wat je iedereen toewenst!
diaken René de Weerd
