Afgelopen vrijdag was in Rosmalen de Kerstwandeling, in het Bossche centrum kun je verschillende kerststallenroutes lopen. Er is veel aandacht en belangstelling voor het kerstverhaal.
Sinds Sint Franciscus ruim 800 jaar geleden begon met een levende kerststal zijn kersttaferelen van alle tijden. Wat mij opvalt is dat ze doorgaans in de eigen tijd worden geplaatst. Schilders als Jeroen Bosch, Breughel of Rembrandt schilderen hun kerstfiguren met kleding uit die tijd. Mijn Amerikaanse kerstgroep, met Jozef die een selfie maakt met Maria en Jezus en drie koningen als pakketbezorgers op segways, is dus zo gek nog niet. De prachtige kerstgroep van de hand van Gerard Héman, die altijd in de Annakerk West stond, en nu in de Sint Cathrien, past hier ook goed bij: Maria en Jozef rusten uit in een Brabants boerderijtje, met de koffieketel op de kachel. Je ziet er vogeltjes, een muisje, rat en egel.
Ik probeer elk jaar de kerstgroepen die ik (mee)bouw een eigentijdse twist mee te geven. Zo staat de lantaarn-godslamp uit de Laurentiuskerk als een ster in de ruim een eeuw oude kerstgroep van de Sint Cathrien, een baken van toekomst ondanks alles.
Achter de kerstgroep van Gerard Héman hangt een foto die kunstenaar en oud-huisarts Ignace Schretlen maakte van een Jezidikindje geboren in het asielzoekerscentrum in Rosmalen. Hij verontschuldigde zich dat hij zelf niet zo praktiserend was en het geloof van de Jezidi’s anders is dan het katholiek. Maar zei hij: iedereen wordt als baby’tje geboren, dan maakt het geloof (nog) niets uit.
Dat kindje uit het azc is ook een vluchtelingenkind, net als Jezus. Kerstmis is niet zo ver weg. In elk kun je het wonder van het leven ervaren, hoe slecht de omstandigheden ook zijn. Een kind heeft een heel leven voor zich. Het is nog blanco. Het kan zich ontwikkelen. En daarmee straalt het hoop uit. Hoop die we zo hard nodig hebben in onze harde en onzekere wereld.
Dat is de boodschap van al kerstgroepen in stad, dorp en kerk: Hoop! En vertrouwen, dat de wereld er ook anders uit kan zien. En dat we daarop blijven hopen. Soms tegen beter weten in, maar toch…
pastoor Paul Janssen
