Hij is misschien wel het bekendste verhaal in de bijbel: het verhaal van de verloren zoon.
Rembrandt maakte er een schilderij van dat wereldberoemd werd. Henri Nouwen schreef onder de titel ‘Eindelijk thuis’ op indringende wijze daar zijn gedachten bij. De verloren zoon: het is het verhaal van alle tijden.
Het zal je maar gebeuren dat een van je kinderen zich bij je meldt met de mededeling: pa, geef me het geld dat je voor me hebt gespaard, ik heb het hier wel gezien, ik wil het ervan gaan nemen. En zijn vader gunt hem dat. Noch vader, noch zoon zal waarschijnlijk op veel sympathie van de omgeving kunnen rekenen. Je kunt je voorstellen dat de andere kinderen not amused zijn. Wat zal er in de familie en in de buurt over gepraat en geroddeld worden. “Heb je het al gehoord? Het is toch wat.” Als je het goed beschouwt is de ondertoon van die roddel en afkeuring: wij zijn niet zo stom, wij houden ons aan de regels.
Sinds de tijd van Jezus is de wereld weinig veranderd. Maar Jezus neemt het niet als hij de farizeeën weer eens prat hoort gaan op hun eigen verdiensten. Hij neemt het op voor die publieke vrouw, die volgens de wet gestenigd moest worden. Jezus maakt een einde aan hun hardheid met de uitdaging: “wie zonder zonden is mag de eerste steen werpen”. Jezus kiest niet voor degenen die het zo geweldig met zichzelf getroffen hebben, maar voor de ontspoorde zonen die op hun schrede terugkeren. Hen ontvangt Hij met open armen.
Natuurlijk kun je onrecht nooit helemaal recht trekken. Dat hoeft ook niet. Want het gaat niet om verloren en thuisgebleven zonen die elkaar van alles naar de kop slingeren. Het gaat om de goedheid van de Vader. Dat is Pasen: iedereen hoort erbij. Pasen is het feest van het voltallig gezin rond dezelfde tafel, met gebroken brood en uitgegoten wijn tot vergeving van zonden!
Pastor Piet de Jong
Landelinusgemeenschap
