Hoe kunnen wij samen parochie zijn?
Dat is een lastige vraag. Basis van een parochie zijn de (zondags)vieringen. Zij zijn de bron voor alles wat we de rest van de week doen. Wist u trouwens dat voor de kerk de zondag heen weekend is, maar de eerste dag van de week? Zondag frissen we onze gedachten op, laten ons inspireren door de woorden van de Schrift, het ontvangen van de communie en de ontmoeting met elkaar. Daarna gaan we hopelijk bemoedigd naar huis om er weer een week tegenaan te kunnen.
Maar is het dat dan? Een collega van mij sprak alweer heel wat jaren geleden over ‘de kerk van maandag’. Christen ben je niet alleen op zondag, maar de hele week door. Wat doen we die andere zes dagen dan met en vanuit ons geloof? We hebben mooie kerkgebouwen, maar de meeste zijn door de week doorgaans dicht.
In de parochie zijn heel wat werkgroepen actief. Ik merk dat mijn agenda steeds meer volstroomt met een heleboel bijeenkomsten. Soms moet ik zelfs tussen twee of drie kiezen. De speerpunten uit het beleidsplan vragen allemaal aandacht: Maria bidt met ons, Maria gaat naar school, Maria gaat naar buiten, Maria doet haar huishouden en Maria gaat kleiner wonen. We hebben het er maar druk mee. En dat is ook goed en zinvol en nodig.
Tegelijk denk ik wel eens: zijn we niet teveel op onszelf. Ik zie dat de Protestantse Gemeente prachtige diaconale en missionaire activiteiten heeft. Ik ben daar jaloers op. Kunnen we daar niet veel meer bij aansluiten? We hoeven het wiel niet steeds opnieuw uit te vinden.
En op al onze locaties zijn veel mensen met hetzelfde bezig. Kunnen we elkaar niet veel meer versterken? Zeker op het gebied van catechese. Het is bijvoorbeeld heel belangrijk dat in al onze kerken ruimte is om kinderen te dopen. Maar wat zou ik graag hun ouders parochie breed een goede gezamenlijke voorbereiding gunnen, met ook wat uitwisseling naar elkaar. Als jonge gelovige mensen sta je er niet alleen voor.
Ook het samen vieren past in samen parochie zijn. De Goede Week leent hier zich uitstekend voor. De herdenking van het laatste avondmaal op Witte Donderdag, de kruishulde op Goede Vrijdag, de Paaswake op Paaszaterdag zijn de belangrijkste vieringen van het jaar. Die verdienen net zo’n volle kerken als met Kerstmis. Alle reden om krachten te bundelen en er samen een Feest! met een hoofdletter en een uitroepteken van te maken. Dit jaar gaan we hierin voorzichtig wat stapjes zetten. Ik geloof daarin.
Zomaar wat gedachten in de week die de meest deprimerende van het jaar wordt genoemd. Ik probeer toch lichtpuntjes in te zien in die lastige maar mooie uitdaging om samen parochie te zijn/worden.
pastoor Paul Janssen
