Guido Gezelle (1830-1899) was een Vlaamse hekeldichter, onderpastoor, leraar en vertaler. In 1860 schreef hij een gedicht over hemelvaart, “Nunc pede libero” (Nu vrije voet):
“Brandt los, mijn hert,
van al dat uw gevlerkte vlucht ombindt;
brandt los van kot en ketens,
nu de weenende ooge ontblind;
brandt los, mijn hert,
't is nu, 't is nu dat de hemelvaart begint!”
Met de jaren merk ik, dat ik steeds meer mensen tegenkom die doodsbang zijn om te sterven. Ergens is het logisch dat we een vurig verlangen hebben om te leven en dat is ook gezond. Tegelijkertijd mag ons hart ook vurig verlangen naar geluk, zin en betekenis.
Helaas zijn er maar al te vaak dingen die ons “ombinden” en vastketenen, vanwege alle pijn, verdriet, zorgen en ingewikkeldheden die we dagelijks tegenkomen. Gezelle’s gedicht spreekt van een vurig verlangen om op vrije voet te leven. Hoe mooi zou het zijn om in het nu goed te leven, zonder angst voor de dood. Misschien begint onze eigen hemelvaart wel nu, met een oprecht verlangen om onze “wenende ogen” te “ont-blinden” en op te zien met hoop en vertrouwen naar een Liefde die ieder verstand te boven gaat.
Ik wens het iedere mens toe om vrij en blij in het nu te leven, maar ook met hoop naar de toekomst en een leven in heerlijkheid bij de Eeuwige. Er is een moderne dichter die velen liever verzwijgen, maar "als God ons thuisbrengt, dat zal een droom zijn!”
kapelaan Geoffrey de Jong
