Heintje Davids in Anna-west – door Rob van Oosten
Mijn preek-binnenkomer met ‘Heintje Davids’, blijft kennelijk het beste ‘hangen’. Heintje had meerdere comebacks, nam vaak afscheid en kwam steeds weer terug. Het heintjedavidseffect werkte erg lachwekkend.
In 2008 ben ik met emeritaat gegaan. Dat ging niet ongemerkt, integendeel. Maar omdat mijn bloed ging waar het niet gaan kon bleef ik gewoon actief, met hart en ziel.
En dan ben je al gauw 14 jaar verder. Ik had me voorgenomen om met mijn tachtigste verjaardag dat emeritaat te verzilveren. Toch wilde ik wel een beetje smokkelen….Het werd: in mijn tachtigste levensjaar!
Immers: René de Weerd is al lang en breed de diaken@parochiemaria.nl.
Paul Janssen is per 1 juli metterdaad de nieuwe pastoor (ik ben blij , we kennen elkaar). En….., vanwege de komende veranderingen in die grote Mariaparochie (ze zijn pijnlijk, maar helaas onontkoombaar).
Mijn tweede afscheid was weer hartverwarmend. De voorbereiding ervan was al in goede handen geweest, in de kerk zaten óók goede-oude-bekenden, SOL was op halve kracht, maar zòng voor twéé, Hans Helgers gaf ongevraagd een heel gewenst boek(?!), er was een semi- professionele fotografe (de vrouw van René), en een flinke collecte was bestemd voor het diaconale werk in West.
Na de dienst – als vanouds achter in de kerk – was er koffie en iets lekkers. Connie, Mark en hun kinderen gaven een muzikale Ierse zegen:
May the road rise up to meet you.
May the wind be ever at your back.
May the sun shine warm upon your face.
The rain fall soft upon your fields.
And until we meet again,
May God hold you in the palm of his hand.
Tenslotte een glaasje en een hapje met familie, genodigden en met de vaste nazitters!
——
In de preek zijn enkele van mijn stokpaardjes wel herkend:
- geloven in god-die-niet bestaat, MAAR ER WEL IS.
- de wonderverhalen zijn nog steeds van grote waarde . “Zijn ze echt gebeurd?”, is een fatale vraag.
- denkend aan de nabije toekomst van de Mariaparochie: durf los-te-laten….., om ànders te kunnen vast-houden…., want alles wat lééft, is in beweging
- zegen van bóven-alleen is vruchteloos,
zegen van benéden-alleen is te ambitieus - aandachtig-aanwezig zijn
mooie lijfspreuk van de paters Maristen, die Anna-west opbouwden.
Rob van Oosten.
