Het geloof van Gerrit Mol
In deze nieuwe reeks willen we steeds een parochiaan van één van onze kerken aan het woord laten. Aan de beurt is Gerrit Mol, ons bekend van zijn stukjes Weet U Nog en De Kerk verandert voor onze nieuwsbrief.
Wie bent u?
Ik ben Gerrit Mol, geboren in Etten-Leur en sinds 1977 woonachtig in Rosmalen. Ik ben getrouwd met Diny, we hebben drie kinderen en acht kleinkinderen. Ik heb altijd in Hintham in het basisonderwijs gewerkt en daarnaast deed ik veel vrijwilligerswerk. Ik had een drukke baan, maar daardoor deed ik ook veel contacten op en zo raak je betrokken bij de gemeenschap.
Naar welke kerk gaat u?
We waren aanvankelijk actief in de Annakerk in Hintham, omdat de school waar ik werkte zo betrokken was bij de parochie. De opvolger van Jan de Nijs kwamen uit de behoudende hoek en diaken Jan Renders kenden we al, net als pastor Jan van Berkom. Zij gingen voor in de Laurentiuskerk. Dat was echt een gouden duo voor ons. Ze stonden in de kerk, zoals het ons aanstond. Open, voor de mensen. Iedereen was welkom, er werden geen eisen gesteld.
Ik vind dat er allerlei manieren van denken mogelijk zijn, vanuit een gelovige houding. Jezus en God waren ook niet van wetten, maar de huidige kerk is daar veel te veel mee bezig.
We komen nog steeds graag in de Laurentiuskerk. De Lambertuskerk is natuurlijk vanuit cultureel oogpunt heel mooi, maar het blijft een ruggenkerk. Bij de Laurentius kun je elkaar in de ogen kijken. Daar hoor je meer bij elkaar. Anderen denken daar weer anders over. Die zien de Laurentius als een schuur. En dat mag ook. Wij vinden dat er geweldige vieringen zijn. En geloven moet je beleven en doen met de mensen om je heen.
Wanneer gaat u naar de kerk?
Elke zondag in principe. Dat heeft vooral te maken met het samenzijn, maar ook de trouw naar ons vader en ons moeder. Zij hebben het ons geleerd. Iedereen zit met eigen vragen, wensen en problemen, dus dat stuk bezinning vind ik fijn. Ik vind er ook rust en word daarnaast aan het denken gezet door de woorden die gesproken worden.
Heeft u bijzondere band met iemand of is er een bijzondere gebeurtenis geweest?
We kregen het geloof van huis uit mee. Ook mijn broers en zussen. Door het werk in het onderwijs, werd ik een fervent voorstander van katholiek onderwijs. Dat vind ik nog steeds. We hadden in die tijd veel gesprekken over het geloof met collega’s. Daarnaast blijf ik studeren over de zin en onzin van het leven. Ik zit mijn leven lang al bij gespreksgroepen, soms dankzij, maar soms ook ondanks de kerk. Nu ben ik nog lid van een Bijbelgroep. Daar zitten protestanten en katholieken bij elkaar. Machtig interessant is dat.
Met Jan Renders hebben we een goede band. Hij is een heel gelovige mens, heel open, dienstbaar en hij kan goed luisteren, maar ook troosten met slechts een paar woorden.
Wij hebben hem alvast gereserveerd voor onze begrafenissen. Hij maakt er één geheel van voor gelovigen en ongelovigen. En voor alles is aandacht. Als je wil, kun je meebidden en zo niet, dan niet. Hij sluit niemand uit. Als je kijkt naar die vieringen in de Brabanthallen met Pax Christi. Daar waren kinderen van twee of drie jaar die mee ter communie gingen. Daar werd geen punt van gemaakt, zo was die tijd toen.
Wanneer heeft het geloof u geholpen?
Heel vaak. Toen ik ging trouwen, toen de kinderen geboren werden, maar zeker ook als het zwaar is. Als je zo oud bent zoals wij, zie je veel ziekte en overlijden om je heen. Zo’n vijf jaar terug, heb ik zelf ook kanker gehad. Toen ik voor de operatie afscheid nam van Diny, voelde ik zo sterk de band die mensen hebben. Dat is God, dacht ik, God werkt door mensen.
Vooral als het leven zwaar is, als het moeilijk is, dan heb je soms geen woorden, maar moet je elkaar gewoon vastpakken. Ik denk dat dat God is. De handen van Christus, dat zijn wij. Dat is het fijne aan de kerk, ook in Rosmalen, dat iedereen zich geweldig inzet voor mensen met problemen.
Hoe gaat uw omgeving om met het geloof?
Iedereen weet dat Gerrit en Diny elke week naar de kerk gaan. Dat is belangrijk voor ons, ook de activiteiten waarin we aan mee hebben gedaan, zoals de Kerstwandeling. Het werk wat Dinie en ik hebben gedaan voor de Wereldwinkel was ook geïnspireerd door missiewerk.
Onze oudste heeft als enige nog een feeling met de kerk. De andere twee waarderen het, maar gaan zelf niet. De kleinkinderen gaan eigenlijk helemaal niet meer. Wel zijn ze open en stellen ze vragen. Hoe zich dat ontwikkelt in de toekomst, weet ik niet. Je hoopt als opa en oma de waarde van het geloof mee te geven. Toch zijn al onze kinderen ontzettend sociaal, ook hun partners. Ze zetten zich altijd voor alles in. Voor mij is dat ook deel van het geloof.
Wat is voor u het mooiste van de Rooms Katholieke kerk?
De saamhorigheid, de vieringen in de Laurentius vooral. Maar ook de grote happenings zoals samen naar Lourdes gaan. Dat is zo machtig, als mensen zo massaal met het geloof bezig zijn. Het geloof dat je dan ziet, het vertrouwen, de hulp van mensen. Het is vooral emotie, maar dat mag ook. Jarenlang was er ook een openluchtviering op Mariaoord. Dan ging iedereen naar buiten voor de Eucharistieviering met koor. Dat zijn echt hoogtepunten.
Maar ook een mooie uitvaart is bijzonder. Wat kun je dan meer doen dan samen janken en bidden?
Leest u de bijbel?
Elke dag lees ik een stukje. Ik lees ook veel óver de bijbel, dus dan moet ik ook weten wat erin staat. Het mooie is: je komt de verhalen in alle culturen tegen. Dat zegt natuurlijk ook iets. Er zijn ook heel veel overeenkomsten met de huidige tijd. Als je zo’n Trump ziet, wat een duivel was dat met zijn wandaden. Dat kan zo uit de bijbel komen.
De Bergrede vind ik prachtig. Zag de wereld er maar zo uit. Maar ja, we kunnen misschien niets aan de rottigheid in Columbia doen, maar wel aan die hier in de straat. Die inspiratie vind ik in de Bijbel.
Als ik geen geloof zou hebben, dan….
Ik leg het geloof graag uit als hoop en vertrouwen en ik denk dat sommige mensen in de verleiding komen om er in zware situaties een eind aan te maken, als ze geen geloof hebben. Dat is cru gezegd, maar er is zo veel ellende. Toch kun je er vanuit het geloof iets aan doen. Hoop en vertrouwen. Dat is toch hetzelfde als geloven, joh?
