Geloven doen we allemaal op onze eigen manier. Maar tenzij je naar de kerk gaat, is dat niet altijd zichtbaar. Dat geldt niet voor de etalages in de pastorie en het parochiecentrum. Daar is altijd wel iets moois te bewonderen. Voor de gewone voorbijganger, maar ook voor degene die iets meer over het geloof wil weten. Mariëlle Bosman en Anika van de Lagemaat zorgen er zo voor dat het geloof op een unieke manier uitnodigend is en tegelijkertijd uitgedragen wordt.
Als wereldkerk niet aan plaats gebonden
Om de etalages te bewonderen, loop je langs de pastorie of het parochiecentrum. Maar het uitgangspunt van de tentoonstellingen is niet om er voor de buren en parochianen te zijn die in de buurt wonen. Integendeel zelfs. Zo lichten de dames toe: “We zijn niet alleen de parochie, we zijn onderdeel van een wereldkerk. Wij willen met de etalage laten zien dat ons geloof er over de hele wereld is en er ook voor iedereen is. Ons geloof biedt zoveel meer dan wat een niet-kerkelijk persoon als oppervlakkige rituelen zou kunnen beschouwen. Het is niet alleen op zondag bidden en met Pasen en Kerstmis het leven van Jezus vieren. Het gaat er juist om dat je als christen de boodschap uitdraagt die Jezus ons gaf: naastenliefde, er zijn voor een ander.”
Die wereldse boodschap is er een voor de etalage, omdat iets moois voor het oog, ook nieuwsgierig maakt naar het hoe en waarom iets geëtaleerd staat. Daarom hebben de etalages altijd een toelichtend tekstje. Die gaat bijvoorbeeld in op de symboliek die wordt weergegeven met de voorwerpen in de etalage. Zo kan iets wat alleen voor de sier leek te zijn, een diepere boodschap hebben. Niet alleen betreffende rituelen of liturgie, maar het kan ook een boodschap van God met zich meedragen die je anders misschien niet had opgemerkt.
Heilige resonantie
Er zijn inmiddels veel verschillende heiligen en thema´s in de etalage verschenen. Natuurlijk wordt er rekening gehouden met de liturgie, maar je kan niet afdwingen dat de aankleding mensen ook echt raakt en hen af doet vragen wat er nog meer achter de versiering schuilt. “We hopen dat wat wij doen, ook met anderen resoneert, maar dat is iets wat je los moet laten,” vertelt Mariëlle. “De ene keer doet het weinig, andere keren doet het iets op een manier die je niet had durven hopen.” Zo herinnert zij zich dat er een gesluierde Maria in de etalage stond en een moslima met een hoofddoek en een lang gewaad een selfie maakte met het beeld. Waarschijnlijk zag zij in Maria haar gelijke, omdat ze allebei gesluierd waren.
“Dat vind ik een prachtig voorbeeld van het doel van de etalage. Uiteindelijk hopen wij dat die weerspiegelt dat er iets groters is dan wijzelf. Daar maken wij allemaal deel van uit en daarin mogen we ons gesteund voelen. Dat doet iedereen dan misschien op een andere manier, maar uiteindelijk is het Gods liefde die zich zo laat zien.”
Dat is iets om over na te denken: als God zich overal zichtbaar kan maken, waarom dan niet door een ruit?
Wil je meer weten over de inrichting van de etalage, dan zijn je vragen altijd welkom. Ook verwelkomen Mariëlle en Anika iedereen die zich bij de etalagewerkgroep aan wil sluiten.
