Het geloof van Bea Verdonk
In deze nieuwe reeks willen we steeds een parochiaan van één van onze kerken aan het woord laten. Na Dinie van de Meulenreek, praten we nu over Bea Verdonk, parochiaan van de Willibrordkerk in Den Bosch.
Wel 25 jaar lang gingen Bea en haar man Joop naar de Sacramentskerk. Daar vervulde ze een actieve rol. Ze hielp mee met de vormselwerkgroep en was jarenlang gastvrouw. Maar daar bleef het niet bij: lector, koster, acoliet en veel samenwerken met de Witte Paters en de witte Zusters (de Missionarissen van Afrika). Totdat de kerk ging sluiten. Bea en Joop volgden, samen met vele anderen, voorganger Ad van Wezel naar de Willibrordkerk.
Wie bent u?
Ik ben Bea Verdonk, getrouwd met Joop. We hebben twee kinderen, een zoon en een dochter, en ook twee kleinkinderen. Een klein clubje, maar het is meer dan genoeg.
Naar welke kerk gaat u?
Nu gaan we naar de Willibrordkerk. De H. Annakerk is vlakbij, aangezien we in Hintham wonen. Toch zijn we als gemeenschap Ad van Wezel achterna gegaan.
Wanneer gaat u naar de kerk?
Als ik kan, ga ik iedere zondag. Woensdag lukt niet altijd. In de Sacramentskerk maakten we op dinsdagmiddag wenskaarten. Die activiteit hebben we gelukkig mee kunnen nemen naar de Willibrord. Al ligt het nu door corona al een hele tijd stil. Die dinsdagmiddagen mis ik wel heel erg.
Heeft u bijzondere band met iemand of is er een bijzondere gebeurtenis geweest?
De overstap naar de Willibrordkerk was heel bijzonder. Het was zo fijn. Wij voelden ons allemaal opgenomen in een warm bad. Dat was zo’n fijn gevoel. Ook hebben we de periode in de Sacramentskerk goed af kunnen sluiten. Ik herinner me nog dat er een rommelmarkt was en ik als nieuwe parochiaan binnenkwam. Toch werd ik er meteen bij betrokken. Dat was heel fijn. Zowel de mensen van de Willibrord als van de Sacramentskerk bellen elkaar of sturen een kaartje. We doen het op alle fronten echt samen. Zo wordt de tuin van de Willibrord nu gedaan door mensen van de Sacramentskerk. Je doet het gewoon samen. En met elkaar heb je ook een band. Daarom is het zo fijn dat we zo warm ontvangen zijn.
Wanneer heeft het geloof u geholpen?
Het heeft me eigenlijk mijn hele leven wel geholpen. Als er iemand ziek was, bij overlijden, maar ook vooral uit dankbaarheid… Ik vind dat je in je geloof niet alleen om hulp moet vragen, maar ook dankbaar mag zijn als het goed gaat. Juist dan mag je blij zijn in je geloof.
Hoe gaat uw omgeving om met het geloof?
We hebben onze kinderen gelovig opgevoed, daarna maakten ze hun eigen keuze. We hebben niet veel vrienden die zo in het geloof staan, maar dat is geen enkel probleem.
Wat is voor u het mooiste van de Rooms Katholieke kerk?
Dat je nooit alleen staat, omdat je bij een gemeenschap hoort en het samen doet. En wat ik ook hele mooi vond, was naar de mis gaan in het buitenland. Daar sta je dan met wildvreemden, maar je viert het toch samen. Je gelooft en zo ontdek je dat waar je ook vandaan komt, je het geloof overal ter wereld kunt vieren én kunt delen. Dat is voor mij heel belangrijk.
Leest u de bijbel?
Af en toe. Soms wil ik even opzoeken hoe iets ook alweer precies zat. De aanleiding kan dan heel klein zijn, zoals een puzzelwoord.
Als ik geen geloof zou hebben, dan….
Ik zie mezelf als een heel praktisch mens, maar ik zou nooit zonder een vorm van geloof willen zijn.
