Het verhaal van de verrijzenis is omgeven door heel veel interessante gebeurtenissen, heel prachtige verhalen: het wegrollen van de steen wat de vrouwen verontrustten toen ze vroeg op weg gingen om het lichaam van Jezus te zalven, de ontmoeting van twee leerlingen met Jezus op weg naar Emmaus, het verschijnen aan Petrus enzovoort. Van al deze gebeurtenissen staat het verhaal van de twijfelende Thomas op zichzelf. De twijfel van Thomas heeft een stempel gedrukt op de naam die hij kreeg.
Het evangelie van Johannes brengt ons zoals elk jaar naar de avond van Pasen. Jezus komt er te midden van zijn leerlingen in een ruimte die ze uit vrees gesloten hielden omwille van de tegenstanders van Jezus.
Ze hadden die dag ongetwijfeld al veel gesproken over wat Maria Magdalena hun gezegd had en zij hadden de ervaringen beluisterd van Johannes en Petrus die bij het graf waren geweest. Die avond komt Jezus in hun midden en hij groet hen met een vredeswens. De verrezen Heer wil dat we altijd in vrede leven. Zo wekt hij bij hen vrede en vreugde. Hij neemt hun angst weg en geeft ze een zending. Door de kracht van de geest zullen ze verzoening en vergeving bewerken.
Thomas volgt hen niet in hun enthousiasme en in hun geloof. Hij was er niet bij toen Jezus was gekomen. Hij vermoedde dat zij een schim hadden gezien, maar niet de Jezus die ze gevolgd hadden en die aan het kruis was gestorven.
Hij zou pas geloven wanneer hij Jezus mocht aanraken en echt vaststellen dat het de gekruisigde was en de verrezen Jezus. Eerst zien en dan geloven!
Geloof met een bewijs!
Herkennen wij Jezus, ook als we Hem niet in levenden lijve ontmoeten? Of zijn we zoals Thomas en eisen we bewijs in alle omstandigheden. Erkennen wij Jezus zijn aanwezigheid in dagen van twijfel, dagen van pijn en verdriet, van moedeloosheid en wanhoop?
Het is een schitterend gebaar van Jezus, om niemand – zelfs de meest ongelovige – te laten vallen. Twijfelaars krijgen de tijd om te groeien, om na te denken. Thomas mag zijn vragen hebben en er komt een heel nieuw perspectief als hij persoonlijk wordt aangesproken. Zodat hij voluit kan zeggen: “Mijn Heer en mijn God”
Als we dit jaar Pasen vieren, zondag na zondag, mogen ook wij de verrezen Heer ontmoeten op een bijzondere manier. En wij mogen het Thomas nazeggen: “Mijn Heer en mijn God”.
Pater Titus Ikyomke
