De lezingen van komende zondag kunnen een aanleiding zijn tot eindeloze discussies. Er wordt gesproken over voorschriften waaraan we niets mogen toevoegen en niets mogen afdoen (Deut. 4,2). Maar in het evangelie horen we iets over Farizeeën en Schriftgeleerden die vasthouden aan overgeleverde tradities (Mc.7,3). Sommige leerlingen van Jezus nemen het daarmee niet zo nauw. En Jezus neemt het dan op voor die leerlingen.
Waren de Joodse wetten en gewoontes voor Jezus dan niet belangrijk? Toch wel, denk ik. In het algemeen heeft Hij zich daaraan ook gehouden als een goede Jood. En in het begin van de Kerk hebben de Joodse christenen zich ook gehouden aan die praktische tradities. In onze dagen zijn er ook veel ‘Messiasbelijdende’ Joden die trouw zijn aan de Joodse manier van leven.
Het is een geweldig hulpmiddel om in het leven van alledag vanuit de traditie een aantal goede gewoontes te hebben. Ik heb getuigenissen gehoord en gelezen van Joden en moslims die voor de beleving van hun geloof een groot houvast hadden aan zulke gebruiken. Bij ons als katholieken waren er vroeger toch ook veel dagelijkse gewoontes. Enkele daarvan waren vastgelegd in de 5 geboden van de kerk. We zijn dat steeds minder gaan zien als verplichtingen en we zijn veel daarvan kwijt geraakt. We zochten liever naar een meer persoonlijke beleving van ons geloof. Hebben we die nu ook gevonden? Of kwam er alleen vervlakking?
Als we niet teruggaan naar onze vroegere gebruiken, wat dan wel? De kern van ons godsdienstig leven is uiteindelijk de liefde tot God en onze naaste. Daar moeten we ergens handen en voeten aan geven. Voor onze naasten zou ieder christen bewust moeten kiezen voor meer dan het gewone. En de liefde tot God? Dat vraagt allereerst om naar zijn stem te luisteren. Heel concreet: om regelmatig bezig te zijn met Bijbel lezen. We kunnen veel leren van onze protestantse medechristenen. Vanuit hun traditie met de Bijbel zijn bij hen nog velen bezig met ons geloof, maar anders dan bij ons. Kijk eens naar wat de EO uitdraagt of het Nederlands Dagblad. Daar kunnen we als katholieken niet zo heel veel tegenover stellen. Alleen met Radio Maria en het Katholiek Nieuwsblad redden we het niet om het hart van velen te raken, om te komen tot een vitale kerk.
p. Leo van der Klaauw
