Nou ja zeg, mogen wij nu ook al niet meer zondigen? Worden we geplaagd door allerlei beperkingen, verheugen wij ons zeer op het vieren van de teugels en dan houdt de evangelist Johannes ons voor helemaal op te houden met zondigen.
Guilty pleasures zijn toch menselijk? Vaak zelfs hilarisch. Zoals die arts, die met een diëtiste ging trouwen en hun pleziertje was een ‘frietje met’ op de parking van de drive-in. En heel wat papa’s en mama’s en opa’s en oma’s hebben geweldige herinneringen aan juist de ondeugende momentjes van de (klein)kinderen. Sommige van die voorvallen mogen zij hun hele leven horen en worden dan weer een beetje uitgelachen.
Soms denk ik, dat Jezus zo naar mij kijkt en mij geregeld uitlacht. “O nee hè, zie wat hij nou weer doet!” Als ik weer eens van alles in mijn hoofd haal, wat ik bij nader inzien toch maar niet doe; maar het is zo fijn om eraan te denken. Zo stom als mijn paard, dat vroeger totaal niet meer gehoorzaamde als er een vracht wortelen voorbij kwam. En toch was het een geweldig paard, zelfs met een wortel-ondeugendheidje.
Humor is een geweldig wapen tegen de zonde. Jezelf uitlachen, omdat de Heer je ook uitlacht. Die werkzaamheid zit hem juist daarin, dat het je afleidt. Je daarentegen krampachtig richten op de zonde, werkt veelal niet.
Eens was een oude abt met een jonge leerling op reis. Aangekomen bij een rivier, die moest worden doorwaad, stond daar een jongedame, bijna naakt om haar kleding te sparen. De oude monnik bedacht zich niet, vatte haar op en droeg haar over de rivier. Zij zette haar reis in een andere richting voort dan beide broeders. Na vele mijlen, zei de jonge monnik: “Vader, u had een bijna naakte jongedame in uw armen.” “Ja mijn zoon”, zei de abt, "maar ik heb haar weer neergezet en jij loopt nog met haar rond."
Ik ga geen rijtjes zonden opsommen. Nee, het gaat om de liefde. Alles wat niet liefde is, is zonde. De liefde is altijd groter dan de zonde.
De vruchten van de geest zeggen daarom meer over de zonde, zoals vrede, vreugde, dankbaarheid, dienstbaarheid en een zekere nederigheid. Als we die vruchten in ons leven gewaar worden, gaan we in ieder geval de goede kant op. Dan leidt de Geest ons. Kun je af en toe even kijken of je nog op koers ligt.
Er wordt ons gevraagd te zijn als Jezus zelf. Heilig dus. Dat is pas uitdagend! Wij mensen lijken er wel bang voor. Guilty pleasures spreken ons meer aan dan heiligheid. St. Bernardus hield ons echter al voor, dat “er niets zo aantrekkelijk is, dan heiligheid”. Telkens houden we er ons vanaf om een betere versie van onszelf te mogen zijn. Lijken we vast te houden aan wat niet helemaal liefde is. Ons helemaal geven aan de Liefde zelf en dat is God, is immers een beetje sterven. De oude mens afleggen om nieuw, zoals bedoeld, te worden.
Is het niet daarom, dat Jezus zich tot het alleruiterste heeft gegeven?
Zo geeft Hij ons toegang tot eeuwig leven, met Hem door zijn Sacramenten en in de vriendenkring die Kerk is.
Embregt Wever
