In de hete zomers van de afgelopen jaren is het meerdere keren gebeurd dat er te weinig water kwam te staan in rivieren en plassen. Er zit dan zo weinig zuurstof in het water dat de vissen massaal naar water gaan happen.
Erger nog vind ik het als per ongeluk of expres vergif in het water is gekomen; dan zie je veel vissen met de witte buik omhoog dood aan de oppervlakte drijven. In beide gevallen was het water een onleefbaar milieu geworden voor de vissen.
Komende zondag staat in het evangelie dat Jezus de apostelen 'tot vissers van mensen zal maken'. Ik heb dat altijd een moeilijk zinnetje gevonden. Mensen leven immers niet in het water. Waarom zou je ze er dan uit moeten halen?
Maar de gedachte aan de happende of dode drijvende vissen bracht me op de volgende gedachte. Is het milieu waarin wij heden ten dage leven wel zo geschikt voor ons? Onze leefwereld wordt geregeerd door zucht naar macht en geld. Dat brengt een hoop ellende met zich mee: zelfverrijking met als gevolg geen aandacht voor mensen in de knel, zelfoverschatting met als gevolg dat anderen gekleineerd en weggezet worden. Zeggen dat Second Love ook zou moeten kunnen, waarmee dus de kachel wordt aangemaakt met begrippen als trouw en opofferingsgezindheid.
Het leefmilieu wordt verpest door allerlei vormen van egoïsme. Kennelijk was dat in de tijd van Jezus ook al zo, want hij zegt tegen zijn leerlingen: "Jullie moeten de mensen redden uit dat onzalige milieu."
Even terug naar die happende vissen; er zijn dan altijd mensen die de vissen opscheppen en overbrengen naar tonnen met zuurstofrijk water. Zo moeten de leerlingen van Jezus de mensen vanuit een vergiftigd milieu overbrengen naar een milieu waarin je als mens wél goed kunt leven: een wereld die door liefde en wat dat met zich meebrengt wordt beheerst.
De apostelen leven niet meer, maar zijn leerlingen wel; dat zijn wij! DUS.....!!
Maar beseffen we wel dat we in een mensonwaardig milieu leven?
Jan Schepers emeritus pastor
