Ons vader was een fervent tuinier; zowel zijn bloemen- als zijn groentetuin moesten er elk jaar piekfijn bij staan. In zijn bloemenhof had hij rozenstruiken staan; toen hij oud was geworden, zei hij tegen mij: "Jan, de rozenstruiken moeten worden gesnoeid." Ik pakte dan het snoeimes en kortwiekte de struiken. Ons moeder kwam dan in paniek naar buiten en riep dat ik ze veel te kort had gesnoeid. "Nou hebben we dit jaar geen rozen", foeterde ze. Maar dat viel elke keer mee.
Snoeien doe je met het oog op de toekomst. Rozen snoei je op een 'buitenoog', een knopje dat naar de buitenkant zal groeien. Fruitbomen snoei je zó dat de kruin open blijft en licht doorlaat. Hoe dan ook: je ziet de toekomst voor ogen.
Komende zondag heeft Jezus het over het snoeien van de druivenstok. Hijzelf is de druivenstok en Vader God is de wijngaardenier die kijkt of de ranken bij- of weggesnoeid moeten worden. De ranken die géén goede vruchten beloven, worden weggehaald. Andere worden zó gesnoeid dat ze meer en beter vrucht dragen.
In verhalen van Jezus gaat het altijd om de toekomst: een betere wereld voor elke mens, voor 'elckerlyck'. Die toekomst hangt van ons, de ranken aan de wijnstok, af.
Daarmee is dit verhaal een oproep tot zelfonderzoek. Ben ik een wilde rank, die niets oplevert? Ben ik een rank die voor de toekomst van de Kerk iets waardevols belooft?
Je bent alleen waardevol voor de toekomst van de Kerk als je met Jezus verbonden blijft. Dat zijn niet míjn woorden, maar die van Jezus. Luister zondag maar naar het evangelie.
Momenteel raast er een snoeimes door de wereld dat van alles wegmaait, het snoeimes van corona. Maait dat mes ook de toekomst weg? Wie verbonden blijft met Jezus draagt de belofte van toekomst in zich.
Er hangt dus veel van u/jou af!
