De Sterktetijden liggen weer achter ons. Wij zijn het liturgisch jaar begonnen met het geheim van Gods Menswording; vanaf Aswoensdag hebben wij opnieuw Jezus’ lijden, dood en verrijzenis mogen beleven en vieren.
Wij hebben dus mogen beleven, dat God de Vader ons zozeer liefheeft, dat Hij ons zijn eniggeboren Zoon Jezus heeft geschonken. En die Zoon heeft ons als vrucht van Zijn liefdevol offer de heilige Geest gegeven. Het is ook niet verwonderlijk, dat in zekere zin die tijd wordt afgesloten met de viering van God zelf in zijn Drievuldigheid.
We vieren de komende zondag het feest van de Heilige Drie-eenheid. Eén God in drie personen: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Dat is ons kruisteken, één van onze kortste geloofsbelijdenissen die we kennen. Het hoogfeest van de Drievuldigheid wil niet de vrucht zijn van louter theologische bespiegelingen.
We vieren de gemeenschap van liefde tussen de Vader, de Zoon, en de Heilige Geest. De drie personen zijn een ‘familie’. Hun eenheid ontstaat uit liefde. ze beminnen elkaar zo vurig dat ze één zijn.
Deze ongelooflijke familie is de geschiedenis van de mensheid binnengegaan om iedereen uit te nodigen om er deel aan te hebben. Iedereen is geroepen om deel te nemen aan deze bijzondere eenheid. Deze gemeenschap staat aan de oorsprong en aan het einde van geschiedenis. Deze eenheid is zonder twijfel. Het is een uitdaging die de kerk moet nemen. Het is een uitdaging voor alle godsdiensten, voor alle mensen. Het is een oproep om deze eenheid te leven in onze familie, gemeenschap, en in de wereld.
Mogen we dit mysterie van eenheid ervaren en mogen we de aanwezigheid van de Drie–Ene God ervaren in de naam van de Vader, Zoon en Heilige Geest. Amen.
Pater Titus Ikyomke
