“Leidt een leven dat beantwoordt aan de roeping die gij van God ontvangen hebt, in alle deemoed en zachtheid, in lankmoedigheid, liefdevol elkaar verdragend.” Afgelopen zondag konden we horen hoe de apostel Paulus dit de christenen van Efeze op het hart heeft gedrukt, en hoe hij dat, over hun hoofden heen, ook ons op het hart drukt. Want, zo zegt hij, wij hebben allemaal een bepaalde roeping van God ontvangen, die ons uitnodigt om ons leven op een bijzondere wijze vorm te geven.
Afgelopen zondag vierde de Kerk ook de eerste Werelddag van de Grootouders en Ouderen, een dag die speciaal door paus Franciscus in het leven is geroepen. Op deze Werelddag wil hij de ouderen in de samenlevingen niet alleen een hart onder de riem steken, maar ook bewust maken van de bijzondere plaats die zij innemen in de (vooral vergrijzende Westerse) samenleving. De dag wordt gehouden op de vierde zondag van juli, vlakbij de feestdag van de heilige Joachim en Anna, de grootouders van Jezus, en de patroonheiligen van de grootouders en ouderen.
In zijn boodschap spreekt de paus over een hernieuwde roeping voor de ouderen, zeker na de razende storm van de coronapandemie, die een zware beproeving is geweest en in het bijzonder de kwetsbare ouderen hard heeft geraakt. Hij geeft aan dat het vaak moeilijk is voor ouderen om te geloven dat zij nog een roeping hebben in onze samenleving, omdat zij het gevoel hebben dat zij niet meer veel kunnen doen, en dat de samenleving niet meer op hen zit te wachten. Hij illustreert dat aan de hand van zijn eigen ervaring: “Ikzelf kan ervan getuigen dat ik de roeping om bisschop van Rome te worden kreeg toen ik om zo te zeggen de pensioengerechtigde leeftijd had bereikt en ik me reeds voorstelde niet veel nieuws meer te kunnen doen.”
Ouderen kunnen volgens Franciscus een actieve rol spelen in het herstel en de ondersteuning van de samenlevingen die door corona zijn geteisterd. Dat kunnen zij in het bijzonder door hun dromen van gerechtigheid, vrede en solidariteit door te geven, door de herinnering aan het soms traumatische verleden levend te houden en tenslotte in het bijzonder door hun gebed voor Kerk en wereld. Daarin bestaat volgens Franciscus de bijzondere roeping en zending van de ouderen. Een roeping waaraan zij ook in hun veelal niet zelf verkozen eenzaamheid aan kunnen beantwoorden, want Christus heeft gezegd: “Ik ben met u alle dagen.”
Het is een boodschap die ook ons parochianen aan het denken mag zetten. Want zij roept de vraag op: Hoe kunnen wij, als grotendeels vergrijsde gemeenschap, nog het zout zijn der aarde, de gist in de samenleving, zeker wanneer de samenleving steeds meer aangeeft geen boodschap te hebben aan de Goede Boodschap?
Paus Franciscus drukt ons op het hart te blijven geloven in onze bijzondere roeping, getuige te zijn van Gods liefde in een wereld waar rechtvaardigheid, vrede en solidariteit zo vaak ontbreken. Het mag geruststellend zijn dat iedereen dat kan, naar zijn of haar mogelijkheden, gaven en talenten, ook al kennen die hun beperkingen door het ouder worden. Eigenlijk zegt hij: blijf bij jezelf, wees authentiek, luister naar de roepstem in je hart en aanvaard dankbaar wat de Heer vandaag van ons leven vraagt. Om terug te keren naar Paulus: leidt een leven dat beantwoordt aan de roeping die gij van God hebt ontvangen.
Diaken René de Weerd
