In het evangelie van komende zondag vragen de apostelen Jakobus en Johannes om mettertijd de beste plaatsen te krijgen, naast Jezus, in het komende rijk. Wat een pretentie! En dan met name wat betreft Johannes. Dat lijkt zo’n lieve jongen: de leerling van wie Jezus veel hield (Joh. 21,20). Of dacht hij juist daarom een streepje voor te mogen hebben? Diezelfde twee leerlingen waren trouwens ook niet erg vriendelijk voor de Samaritanen die hun geen logies wilden verlenen. Ze wilden meteen vuur van de hemel afroepen om hen te verdelgen! (Lk. 9,54). Geen wonder dat Jezus hun de bijnaam gaf 'zonen van de donder' (Mc. 3,17). Ja, een paar donderstenen zouden wij zeggen.
Toch kan ik dat waarderen. Die twee slaagden erin om van hart geen moordkuil te maken. En ze lieten zich toch ook wel door Jezus corrigeren. Iets later hebben ze ook aanvaard dat Petrus de eerste plaats kreeg toegewezen als leider van de jonge Kerk.
In onze katholieke kerk hebben we lange tijd aan de goed gelovigen voorgehouden: ‘spreken is zilver en zwijgen is goud’. Het spreken werd dan voorbehouden aan de bisschoppen: de onderrichtende kerk. Het goud van het zwijgen was voor de anderen. Mooi toch! Toch zijn er ook gewone mannen en vrouwen uitgeroepen tot kerkleraar. Want ja, die hadden toch kennelijk heel goed geluisterd naar wat de H. Geest hun ingaf, en ze hebben niet gezwegen.
Paus Franciscus wil graag op het spoor komen van alles wat de H. Geest ons te zeggen heeft in deze moeilijke tijd. Daarom heeft hij gevraagd dat er in alle bisdommen a.s. zondag 17 oktober een synode gestart wordt. Onze bisschop zal voor ons die synode openen in aanwezigheid van de lekenraad! Maar er zal van ons allemaal gevraagd worden om mee te doen. Maak van je hart geen moordkuil en doe mee in de komende maanden. Misschien zal de H. Geest je iets waardevols ingeven. En dat willen we graag horen! Maar wees ook bereid om je te laten corrigeren, zoals ook Jakobus en Johannes daartoe bereid waren: die twee donderstenen!
p. Leo van der Klaauw
