Sinds 1 mei is Hans Helgers de nieuwe vice-voorzitter van de parochie H. Maria. Hij neemt daarmee het stokje over van Ton Streppel, die zich voortaan voornamelijk zal gaan richten op de portefeuille Vastgoed.
Hans Helgers is geboren en getogen in Geleen. Voor de lerarenopleiding vertrok hij naar Utrecht, waar hij 20 jaar lang woonde. Hij begon als docent geschiedenis en Engels, maar na een aantal jaren merkte hij dat hij graag
ook op het gebied van beleid en organisatie bezig wilde zijn.
Die stap bracht hem naar het gevangeniswezen: hij werd gevangenisdirecteur in onder andere de Bijlmerbajes in Amsterdam. Veel overeenkomsten waren er niet met zijn werk als docent. “In beide beroepen moet je duidelijk zijn over wat je wel en niet goedt vindt, verder lag het werk heel erg uiteen.”
Crisismanagement
In de tussentijd was Hans al actief voor het CDA, op zijn 29e was hij al lid van het landelijk partijbestuur. In 1994 werd hij gevraagd of hij de voorzitter van dit bestuur wilde worden. “Ik wilde me wel inzetten voor de politiek, maar ik had geen ambitie om minister of burgemeester te worden. Daarom heb ik toegezegd voor vier jaar én dat ik daarna de vrijheid zou hebben om mijn eigen weg te vervolgen.” Het was een roerige tijd, aangezien de partij net 20 zetels had verloren, maar dat crisismanagement was wel aan Hans besteed.
Nevenfuncties
In 1999 volgde weer een overstap. Deze keer naar de zorg. Hij werd bestuurder van een aantal zorginstellingen, waaronder De Opbouw met 250 locaties en 6000 medewerkers in Noord-Holland, Utrecht en Gelderland. Sinds vorig jaar is Hans daar met pensioen gegaan.
Tijd om stil te zitten, had hij eigenlijk niet. Naast zijn werk, had hij er altijd wat nevenfuncties bij. Zoals het lidmaatschap van de SER adviescommissie en het bestuur van het pensioenfonds. Nu werd hij al benaderd voor tal van headhunters die hem vroegen voor de Raad van Toezicht hier en het voorzitterschap daar. “Maar dat wilde ik juist niet. Ik heb overal nee tegen gezegd. Na veertig jaar hard werken met allerlei verplichtingen, wilde ik juist van dat soort functies af.”
Verbondenheid
Hans was met zijn vrouw inmiddels naar ’s-Hertogenbosch verhuisd en hij ging naar de vieringen in de Annakerk West. Hij werd benaderd met de vraag of hij misschien de vice-voorzitter van de parochie H. Maria wilde worden. “Dat trok me toch wel aan. Allereerst natuurlijk vanwege de verbondenheid die ik altijd heb gehad met de katholieke kerk. Ten tweede omdat het een lokale functie was. Ik heb heel veel op landelijk gebied gedaan, maar iets in de eigen omgeving trok mij, maar ook mijn vrouw wel aan.” De derde reden om overstag te gaan was dat het hier een vrijwillige functie betrof. “Er zijn genoeg organisaties die betalen voor dit soort functies, waardoor er ook altijd voldoende animo is. Bij een kerkbestuur is dat anders. Daardoor heeft zo’n bestuur vaak moeite ervaren bestuurders te vinden.”
Te grote jas
De kerk, en daarmee ook onze parochie, staat voor grote uitdagingen. “Het is belangrijk de kerk klaar te maken voor de toekomst. Er is een lange periode geweest waarin de kerk een heel belangrijke maatschappelijke speler was, met veel vastgoed en veel mensen. De jas die de kerk daarmee aangetrokken heeft, is nog steeds die van een grote, sterke dertiger, maar inmiddels is die jas veel te groot. Dat houdt in dat de jas weer passend moet worden, zonder dat mensen de verbinding met de kerk verliezen. De kerk draait om mensen, niet om gebouwen, maar toch moeten deze mensen wel een plek hebben waar ze samen kunnen komen. Het is daarom heel belangrijk om al deze stappen samen te zetten. Op dit moment zijn er te veel gebouwen, te veel onderhoud en dat is te kostbaar.”
Hans en zijn vrouw hebben samen één dochter. Zij woont in Leiden.
