We zijn verheugd dat onze bisschop, dr. Gerard de Korte, diaken René de Weerd voor 0.6 fte heeft benoemd in onze parochie. Natuurlijk zal de diaken binnenkort een ronde door de kerken gaan maken, zodat u ook kennis kunt maken. Voor nu willen we hem graag voorstellen via dit bericht.
René de Weerd kwam in 1962 in Deventer ter wereld. Hij werd niet gedoopt, daar zijn moeder niet belijdend Nederlands Hervormd was en nooit meer in de kerk kwam. Zijn vader was een “rooie”, zoals ze dat toentertijd zeiden en had niks met de kerk. Deventer werd ook wel Moskou aan de IJssel genoemd, omdat het een zeer socialistische arbeidersstad was.
Toch heeft de diaken nog warme herinneringen aan de dominee die eens in de veertien dagen Bijbelverhalen kwam vertellen op de openbare school waar hij zat. “Dat kon hij zo mooi, dat is me altijd bijgebleven.”
Na de middelbare school ging René muziekwetenschappen studeren en toen hij zijn scriptie schreef, kwam hij in aanraking met het boek Belijdenissen van Augustinus uit 380 na Christus waarin de weg van een heiden wordt beschreven, die zich bekeerd tot het Christendom. “Er stond ook een heel hoofdstuk over muziek in. Dat boek maakte echt iets in me los.” Ook trad de diaken in die tijd op. Hij kon namelijk behoorlijk goed blokfluit spelen en deed dat tijdens diensten in de Gereformeerde kerk.
Toch voelde hij zich meer aangetrokken tot het katholieke geloof. “Ik kwam ook wel eens in katholieke kerken, zeker na het lezen van het boek van Augustinus. Het is eigenlijk het verschil in toon dat me zo aansprak. Bij de Gereformeerde kerk zijn het meer sombere zondaars, terwijl in de katholieke kerk juist blije zondaars zijn. Later heb ik natuurlijk ook inhoudelijk meer geleerd, maar dat was het eerste wat me opviel.”
Filosofie
Op zijn 22e meldde René zich bij de pastoor in een dorp vlakbij Deventer, wiens broer in die tijd bisschop van Haarlem was. “Die heeft mij begeleid naar opname in de kerk. Op mijn 25e werd ik gedoopt, deed ik de Eerste Heilige Communie en mijn Vormsel in één keer.” Hij vervolgde zijn weg bij de Jezuïetenorde, waar hij zijn noviciaat deed. “Daar heb ik hun spiritualiteit leren kennen. Verder heb ik stage gelopen in een ziekenhuis in toen nog West-Berlijn en twee jaar filosofie gestudeerd in München.” Eenmaal terug in Nederland begon René aan de studie theologie in Nijmegen.
“Het fijne aan de Jezuïetenorde was dat er voortdurend gekeken werd waar iemands talenten lagen en hoe je die zo goed mogelijk in kon zetten. Zo liep ik ook drie maanden stage in een wijk in Arnhem, waar veel armoede was.”
Na acht jaar in de orde was het tijd voor een volgende stap. Hij stond op een tweesplitsing. Toevallig (of juist niet) kwam hij in die tijd een bijzondere vrouw tegen. “Ik trouwde met haar en maakte daarmee ook meteen een beslissing voor de toekomst. Ik trad uit en ging aan het werk als pastoraal werker.”
René is een harde werker en was op verschillende plekken werkzaam. Zo hielp hij in West-Friesland parochies met fusies, het afstoten van kerken, maar ook het opzetten van diaconieprojecten. “Er was een wachtlijst van drie maanden bij het maatschappelijk werk. Daarom hebben we als kerk, samen met de overheid, een project opgezet waarbij mensen binnen 24 uur iemand te spreken kregen.” Ook werden er avonden voor boeren georganiseerd, die vanwege geldnood hun bedrijf wilden beëindigen. “Daar hadden we een fonds voor opgezet.”
Youcat
Aangezien de vrouw van René uit Noord-Brabant komt, wilde ze eigenlijk graag hier wonen en dus stapte hij naar het bisdom van ’s-Hertogenbosch. Na werkzaam te zijn geweest als pastoraal werker in Drunen-Elshout, werd hij in 2004 gewijd tot diaken en begon hij in Vlijmen. Vier jaar later vertrok René naar Breda, waar hij negen jaar als diaken werkzaam was en projecten opzette voor bijvoorbeeld het jonge ouders pastoraat. “Ik heb geen rijbewijs en dus fietste ik altijd Breda door. Soms ging ik even langs bij mensen om te praten en vroeg ik of ze mee wilden doen. Dat werkte.”
Ten tijde van de eerste lockdown, begon hij op verzoek aan het vertalen van de opvolger van Youcat (het jongerencatechismus van de kerk – een initiatief van Duitse bisschoppen): Docat. “Daar staat in wat het met je doet als je je overgeeft aan het geloof bijvoorbeeld. De voorbereidingen voor de eerste druk zijn inmiddels in volle gang.”
En nu begint de diaken in onze parochie. “Voor mij is het belangrijk om God in ons midden te voelen. Dat gebeurt natuurlijk tijdens de Eucharistie, maar ook als mensen elkaar zoeken, elkaar vinden en met elkaar gelukkig kunnen worden. Dat ze elkaar tot zegen zijn. Dat ervaar ik tenminste bij mezelf en bij mijn werk in de kerk.”
De komende maanden gaat hij vooral kennismaken. Ook neemt hij een deel van het werk van pastoraal werker Embregt Wever op zich. In zijn vrije tijd houdt de diaken zich bezig met filosofie. Zo is hij lid van het internationale gezelschap dat de filosofie van Johann Gottlieb Fichte onderzoekt. “In Breda gaven we ook wel eens cursussen.” Daarnaast is hij geïnteresseerd in geschiedenis vanaf de Franse Revolutie, de burgeroorlog in de Verenigde Staten en de Tweede Wereldoorlog. Zijn vrouw Daphne van Roosendaal werkt fulltime voor het bisdom Rotterdam. “We hebben geen kinderen uit Gods handen mogen ontvangen, maar daardoor hebben we ons ook meer aan zijn Kerk kunnen geven."
